زبان ران

معنی زبان ران در لغت نامه دهخدا

زبان ران. [ زَ ] (نف مرکب ) صاحب قیل و قال و پرگوی. (برهان قاطع). آنکه سخن بی محابا گوید و بسیار گوید. (آنندراج ). پرگوی و کسی که سخنش دراز و طولانی باشد. (ناظم الاطباء). || بلیغ و زبان آور. (ناظم الاطباء). || مجازاً، قصه خوان. (برهان قاطع).اطلاق آن بر قصه خوان مجاز است. (ارمغان آصفی ) (آنندراج ). قصه خوان و افسانه گوی و نقال. (ناظم الاطباء). || مرد فضول. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء).

زبان رانی را بخوانید.

معنی زبان ران در فرهنگ فارسی عمید

زبان ران

۱. زبان آور.
۲. سخنران.
۳. پرگوی.
۴. بلیغ.

زبان ران را به اشتراک بگذارید

معنی یا پیشنهاد شما

واژه

نام شما

معنی یا پیشنهاد شما

نام نویسی | ورود

تازه ترین پیشنهادها

محمدحسین درویشی > حسن آباد بلهر
Meisam > emanate
ریحانه > gut
علی ولایی > corb
محمد > Live for yourself
آزیتا > آزیتا
مدیر گروه مخصوص ادمین ها در ایتا > تب زدن
صباح > رایین

نگارش واژه نو | پیشنهادهای امروز