رونق

رونق.[ رَ / رُو ن َ ] ( ع اِ ) آب کار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). روایی. نیکویی. ( مقدمه لغت جرجانی ص 2 ). پیشرفت امر. ( فرهنگ فارسی معین ). تیزی بازار. گرمی بازار.معرب از روایی. ( یادداشت مؤلف ) : و نظام مملکت و رونق دولت... بازگشت. ( سند بادنامه ص 10 ).
یارب چه رونقستی بازار ساحری را
گر چون دو چشمت او را یک گیرودار بودی.دشمنش داغ کرده زحل است
ازسعادت چه رونقش دانند.حواصل چون بود در آب چون رنگ
همان رونق در او از آب و از رنگ.کردمی کوشکی که تا بودی
روزش از روز رونق افزودی.نه ز ایمانم نشانی نه ز کفرم رونقی
در میان این و آن درمانده حیران چون کنم.گفت : تا رونق اولین بر جای ماند. ( گلستان ).
شب پره گر نور آفتاب نخواهد
رونق بازار آفتاب نکاهد.سالها دفتر ما در گرو صهبا بود
رونق میکده از درس و دعای ما بود.- از رونق بردن کار کسی ؛ رواج او را بردن. آب کار آن را از بین بردن. از رونق انداختن :
آنرا که در کار آورد کارش ز رونق چون برد
کان کو بجان گوهر خرد حالی به دندان نشکند.- برونق ؛ بارونق. ( یادداشت مؤلف ). روبراه. موفقیت آمیز :
کارم ازجود او برونق شد
هم خوهم تا شود برونق تر.- بی رونق ؛ بدون رواج. راکد. که رونق و رواج ندارد. کاسد :
ببخشای کآنانکه مرد حقند
خریدار بازار بی رونقند.- رونق از چیزی ربودن یا رونق چیزی را بردن ؛ نیکویی و روایی آن را از بین بردن. از رواج و رونق انداختن آن :
بربود خزان ز باغ رونق
بستد ز جهان جمال به ستم.این گنبد بی قرار ازرق
بربود ز من جمال و رونق.آتش عیاره ای آب عیارم ببرد
سیم بناگوش او رونق کارم ببرد.گرتو قرآن بدین نمط خوانی
ببری رونق مسلمانی.بر حاشیه دفتر حسن آن خط زشت
منویس که رونق کتیبت ببرد.رونق ز کعبه بسکه خرابات برده است
یکبار هر که رفت به آنجا دگر نرفت.بیشتر بخوانید ...

تابش، فروغ، درخشش، زیبایی
( اسم ) ۱ - فروغ روشنایی . ۲ - حسن جمال . ۳ - رواج آب کار پیشرفت امر .

(رُ نَ ) [ ع . ] (اِمص . ) ۱ - فروغ ، روشنایی . ۲ - زیبایی ، جمال . ۳ - رواج .

۱. حالت پرمشتری بودن کالا و داد و ستد، رواج.
۲. فعال و شکوفا بودن چیزی، جلوه داشتن: با آمدن او خانه دوباره رونق گرفت.
۳. آبادی، آبادانی.

رواج