رقیه سلطان بیگم ( ح. ۱۵۴۲ – ۱۹ ژانویه ۱۶۲۶ ) ملکه بزرگ گورکانیان از ۱۵۵۶ تا ۱۶۰۵ به عنوان یکی از سه همسر عقدی و اصلی سومین امپراتور مغول اکبر بود. او طولانی ترین دوره ملکه بودن را داشت که پنجاه سال به درازا کشید و در زمان سلطنت طولانی شوهرش اکبر « یکی از قدرتمندترین و تاثیرگذارترین زنان امپراتوری بود».
... [مشاهده متن کامل]
رقیه که دختر عموی اکبر بود، یک شاهزاده تیموری متولد شده بود. پدرش هندال میرزا بود که جوانترین برادر پدر اکبر، همایون بود. او در ۹ سالگی به نامزدی اکبر درآمد و در ۱۳ سالگی با او ازدواج کرد ولی هرگز بچه دار نشد با این وجود رقیه از احترام و نفوذ فزاینده ای در نزد شوهرش برخوردار بود و یکی از مهم ترین زنان امپراتوری گورکانی بود. بعدها رقیه براثر همین نفوذ، او نوه محبوب اکبر و مریم الزمانی، شاهزاده خرم ( شاه جهان آینده ) را تحت حمایت و تربیت خود درآورد و عملاً قیم و استاد او شد. به عنوان همسر اول اکبر صاحب نفوذ بسیاری در دربار امپراتوری بود و نقشی اساسی در برقراری صلح بین شوهرش و ناپسری اش جهانگیر شاه داشت، که در اوایل قرن هفدهم روابطشان به سردی گراییده بود، اقدامات رقیه عملاً باعث حفظ جان و بعد به تخت رسیدن سلیم ( بعدا جهانگیر شاه ) شد، همچنین رقیه در دربار پسرخوانده خود نیز نفوذ بسیاری داشت چنان که او از مهرالنسا بعداً نورجهان که به ملکه قدرتمند و پرنفوذ امپراتوری گورکانی تبدیل می شود حمایت می کرد. او دو سال قبل از به تخت رسیدن شاه جهان در گذشت.
رقیه در چهارده سالگی پس از به سلطنت رسیدن شوهرش در سال ۱۵۵۶ به ملکه امپراتوری مغول هند رسید. او در طول ازدواج بدون فرزند ماند، اما در آینده، مسئولیت اصلی تربیت نوه محبوب و مورد علاقه اکبر، شاهزاده خرم ( شاهنشاه آینده شاه جهان را بر عهده گرفت ) . پذیرش شاهزاده خرم به عنوان فرزندخوانده توسط رقیه نشانگر درجه و قدرت بزرگ وی در حرمسرا شاهنشاهی به عنوان یکی از امتیازات ویژه زنان دارای درجه والا ( در امپراتوری گورکانی ) مراقبت از رتبه بندی فرزندان بود نه از آنها. گفته می شود درست پیش از تولد خرم، پیشگویی غیبگویی به بیگم پیش بینی کرده بود که کودک هنوز به دنیا نیامده است برای عظمت شاهنشاهی مقدم شده؛ بنابراین، وقتی خرم در سال ۱۵۹۲ متولد شد و فقط شش روز داشت. اکبر به درخواست رقیه دستور داد که شاهزاده را از مادرش جگت گوسین جدا کنند و او را به رقیه تحویل داد تا خرم تحت مراقبت او بزرگ شود و اکبر بتواند آرزوی همسرش را برآورده کند، تا یک امپراتور مغول را تربیت کند. جگت گوسین با هدیه ای باشکوه یاقوت های سرخ و مروارید ها و هزار شمش طلا دلجویی شد.
... [مشاهده متن کامل]
رقیه که دختر عموی اکبر بود، یک شاهزاده تیموری متولد شده بود. پدرش هندال میرزا بود که جوانترین برادر پدر اکبر، همایون بود. او در ۹ سالگی به نامزدی اکبر درآمد و در ۱۳ سالگی با او ازدواج کرد ولی هرگز بچه دار نشد با این وجود رقیه از احترام و نفوذ فزاینده ای در نزد شوهرش برخوردار بود و یکی از مهم ترین زنان امپراتوری گورکانی بود. بعدها رقیه براثر همین نفوذ، او نوه محبوب اکبر و مریم الزمانی، شاهزاده خرم ( شاه جهان آینده ) را تحت حمایت و تربیت خود درآورد و عملاً قیم و استاد او شد. به عنوان همسر اول اکبر صاحب نفوذ بسیاری در دربار امپراتوری بود و نقشی اساسی در برقراری صلح بین شوهرش و ناپسری اش جهانگیر شاه داشت، که در اوایل قرن هفدهم روابطشان به سردی گراییده بود، اقدامات رقیه عملاً باعث حفظ جان و بعد به تخت رسیدن سلیم ( بعدا جهانگیر شاه ) شد، همچنین رقیه در دربار پسرخوانده خود نیز نفوذ بسیاری داشت چنان که او از مهرالنسا بعداً نورجهان که به ملکه قدرتمند و پرنفوذ امپراتوری گورکانی تبدیل می شود حمایت می کرد. او دو سال قبل از به تخت رسیدن شاه جهان در گذشت.
رقیه در چهارده سالگی پس از به سلطنت رسیدن شوهرش در سال ۱۵۵۶ به ملکه امپراتوری مغول هند رسید. او در طول ازدواج بدون فرزند ماند، اما در آینده، مسئولیت اصلی تربیت نوه محبوب و مورد علاقه اکبر، شاهزاده خرم ( شاهنشاه آینده شاه جهان را بر عهده گرفت ) . پذیرش شاهزاده خرم به عنوان فرزندخوانده توسط رقیه نشانگر درجه و قدرت بزرگ وی در حرمسرا شاهنشاهی به عنوان یکی از امتیازات ویژه زنان دارای درجه والا ( در امپراتوری گورکانی ) مراقبت از رتبه بندی فرزندان بود نه از آنها. گفته می شود درست پیش از تولد خرم، پیشگویی غیبگویی به بیگم پیش بینی کرده بود که کودک هنوز به دنیا نیامده است برای عظمت شاهنشاهی مقدم شده؛ بنابراین، وقتی خرم در سال ۱۵۹۲ متولد شد و فقط شش روز داشت. اکبر به درخواست رقیه دستور داد که شاهزاده را از مادرش جگت گوسین جدا کنند و او را به رقیه تحویل داد تا خرم تحت مراقبت او بزرگ شود و اکبر بتواند آرزوی همسرش را برآورده کند، تا یک امپراتور مغول را تربیت کند. جگت گوسین با هدیه ای باشکوه یاقوت های سرخ و مروارید ها و هزار شمش طلا دلجویی شد.
