رضوان

فرشته موکل بر بهشت ( فردوس ) در نظر مسلمانان دربان و نگاهبان جنت .
خشنودشدن، خشنودی، بهشت ودربان ونگاهبان بهشت
۱ - ( مصدر ) خشنود شدن . ۲ - ( اسم ) خشنودی رضامندی . ۳ - قبول . ۴ - تحسین آفرین . ۵ - ( اسم ) بهشت جنت .
محمد افندی متوفای ۱۳٠۵ قمری اوراست : شرح مختصر البیان المسفر من وجوه التبیان که به سال ۱۲۸۹ قمری تالیف آنرا به پایان رساند

( جمله فعلی دعایی ) خشنودی خدا بروی باد . خدا از او راضی باد . و آن پادشاه - رضوان الله علیه - از ملوک آل سامان بمزید بسطت مخصوص بود ..... یا رضوان الله علیهم اجمعین . خشنودی خدا نصیب همه آنان باد . صحابه نبی - رضوان الله علیهم اجمعین - که تلامذه نقطه نبوت بودند ..

( صفت ) بهشت مقام خلد آشیان ( در مورد مرده گویند ) .

سام میرزا پسر محمد علی میرزا ملک آرا وی در تهران به تحصیل دانش پرداخت و از همه علوم بهره گرفت بواسطه ذوق فطری و موروثی به شعر و شاعری گرایید و در اندک مدت به مقامی ارجمند در جهان ادب رسید و به مدح ناصر الدین شاه پرداخت و مورد توجه و تکریم قرار گرفت

( اسم ) ۱ - جایی بهشت مانند . ۲ - آسمان .

ده از دهستان کیاکلا بخش مرکزی شهرستان شاهی

در آغاز صناعت تنجیم می ورزید و بر راه می نشست و از فال و زایجه ارتزاق میکرد

حسینی خالدی عمرانی در شهر بدیریه بنی سویف متولد شد وی علوم را در جامع الازهر آموخت

ده از دهستان عزیز آباد بخش فهرج شهرستان بم .

(رِ) [ ع . ] ۱ - (مص ل .) خشنود شدن . ۲ - (اِ.) بهشت ، نگهبان بهشت .

۱. بهشت.
۲. دربان و نگهبان بهشت.
۳. (اسم مصدر) [قدیمی] خشنود شدن، خشنودی.

ریشه کلمه:
رضو (۷۳ بار)

جَنَوی ، رضوان بن عبداللّه ، محدّث ، زاهد و فقیه مالکی قرن دهم است.
کنیه او ابوالنعیم و ابوالرضا/ ابوالرضی بود.
وی در ۹۱۰ یا ۹۱۲ در شهر فاس یا تطوان ، هر دو از شهرهای کشور مغرب (مراکش کنونی )، به دنیا آمد.
پدرش ابتدا در شهر جنووا، بندر مهم ایتالیا ، که زمانی مرکز مبادلات تجاری و دریایی با کشورهای گوناگون بود زندگی می کرد و مسیحی بود، اما بر اثر حادثه ای از مسیحیت روی گرداند و در حدود ۸۹۰، پس از مهاجرت به دیار مسلمانان ، اسلام آورد.
وی در مسیر خود با زنی یهودی ، که بعد به اسلام گروید، ازدواج کرد و سرانجام در شهر فاس سکنا گزید.

فعالیت علمی
فاس در آن عصر، مهد دانش بود و دانشمندان بزرگی در رشته های گوناگون علوم اسلامی در آن به آموزش و تحقیق و تألیف مشغول بودند.
جنوی در چنین محیطی حیات علمی خود را آغاز کرد و از استادانی چون ابوزید عبدالرحمان بن علی سُقَّین عاصمی ، ابو محمد عبداللّه غَزْوانی ، ابوعبداللّه بن محمدبن علی خَرّوبی طرابلسی ، و ابوعبداللّه محمدبن علی شَطیبی زِروالی بهره برد.
در این میان ، تأثیر دو استاد نخست بارزتر بود و جنوی همواره آشنایی با آن دو را برای خود از بزرگ ترین مواهب الاهی می دانست .
جنوی از ملازمان و شاگردان خصوصی عاصمی بود و پس از وی ، در جایگاه روایت حدیث و ریاست علمی شهر، جانشین او شد.
جنوی برای ملاقات و ملازمت با غزوانی ، که به شهر مراکش منتقل شده بود، به این شهر سفر کرد و پس از گذشت یک سال از مرگ استادش ، به فاس بازگشت .

شاگردان
جنوی شاگردان بسیاری تربیت کرد ، از جمله : عبدالواحدبن احمدبن ابی الحسن شریف حسنی ، ابوعبداللّه محمدبن قاسم قیسی معروف به قَصّار، احمد بن موسی مُرابی اندلسی (متوفی ۱۰۳۴) و ملک منصور سعدی از سلاطین مغرب .

خصایص
...

رضوان ممکن است به یکی از موارد زیر اشاره داشته باشد:
رضوان (بندرعباس)
رضوان (رامشیر)
رضوان (سیرجان)
رضوان (شاهرود)
رضوان (مشهد)
رضوان بن تتش، سلطان و حاکم سلجوقی حلب در بین سال های ۱۰۹۵ تا ۱۱۱۳ میلادی

رضوان روستایی از توابع بخش فین در شهرستان بندرعباس مرکز استان هرمزگان است.
«نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار ایران. دریافت شده در ۱ ژانویه ۲۰۱۳. مقدار |پیوند بایگانی= نادرست است: timestamp (کمک)
روستای رضوان بزرگ ترین روستای بخش فین و یکی از قطب های کشاورزی و محصولات زراعی در هرمزگان محسوب می شود.
این روستا در دهستان فین قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴٬۳۵۹ نفر (۹۷۹خانوار) بوده است.
به واسطهٔ حاصل خیز بودن زمین های روستای رضوان، شغل اغلب اهالی رضوان کشاورزی است و محصولاتی همچون پیاز ،فلفل، گوجه فرنگی و بادمجان کشت می کنند.

مختصات: ۳۰°۵۱′۱۱″شمالی ۴۹°۲۷′۲۹″شرقی / ۳۰٫۸۵۳۱۶۹۴۴۴۴۴۴۴°شمالی ۴۹٫۴۵۸۱۶۱۱۱۱۱۱۱۱°شرقی / 30.8531694444444; 49.4581611111111
رضوان (رامشیر)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان رامشیر در استان خوزستان ایران است.
این روستا در دهستان عبدلیه غربی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۷۹ نفر (۱۳خانوار) بوده است.

رضوان (سیرجان)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان سیرجان در استان کرمان ایران است.
این روستا در دهستان چهارگنبد قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۷ نفر (۹خانوار) بوده است.