رختخواب

[ویکی فقه] رختخواب که معنای آن واضح است در فقه احکام ی دارد که در این مقاله به آن پرداخته شده است.
رختخواب مجموعه تشک، لحاف، بالش و مانند آنها که برای خوابیدن و استراحت استفاده می شود.
رختخواب در ابواب فقه
از آن در بابهای طهارت، صلات، حج و نکاح سخن گفته اند.
احکام رختخواب
...

رختخواب از دو کلمه «رخت» و «خواب» به معنی اسباب و اثاثیهٔ لازم برای خوابیدن تشکیل شده است و معمولاً به وسایلی گفته می شود که در هنگام خواب مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از وسایل لازم برای رختخواب پتو می باشد که به نوعی روانداز گفته می شود که معمولاً در هنگام خواب بر روی خود می کشند. همچنین، زیرانداز یا لالی نیز یکی دیگر از وسایلی است که در حین خواب مورد استعمال قرار می گیرد؛ که این وسیله بیشتر برای گرم و نرم نگه داشتن زیر بدن مورد استعمال قرار می گیرد. همچنین، ممکن است که رختخواب بر روی سطح زمین یا بر روی تختخواب قرار داده شود و مورد استعمال قرار گیرد. [ ۱]
رختخواب یکی از اسباب بزرگ یا جایی از خانه است که برای خواب و به عنوان جای اصلی استراحت از آن استفاده می شود. در تعریف لغت نامهٔ دهخدا از آن، رختی است که بر آن تشک، لحاف و بالش گذاشته شده و برای خوابیدن مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۲] در بسیاری از فرهنگ ها، رختخواب را مهم ترین وسیلهٔ خانه می دانند. [ ۳]
در رختخواب های امروزی، معمولاً از یک تشک که بر روی جعبه فنر قرار دارد، استفاده می کنند. [ ۴] جعبه فنر، جعبه ای به اندازهٔ تشک است که در آن چوب و فنرهایی به کار رفته که امکان ارتجاع بیشتر را به تشک می دهد. این وسیله را روی قاب تخت ( که تشک را از زمین فاصله می دهد ) یا روی توفال هایی در اندازهٔ یک درچهار اینچی می گذارند. [ ۵]
برای راحتی بیشتر، اغلب مردم یک بالش به زیر سر خود و در بالای رختخواب قرار می دهند. از پتو، روانداز یا ملحفه نیز برای گرم شدن استفاده می گردد.