ران افشردن

لغت نامه دهخدا

ران افشردن. [ اَ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه ازتیز کردن و برانگیختن چیزی عموماً و اسب خصوصاً. ( برهان ) ( آنندراج ). انگیختن و تحریک کردن و مهمیز زدن اسب را برای حرکت. ( ناظم الاطباء ). رکاب کشیدن. فشردن زانوان بزور بر پهلوی اسب تند رفتن را :
بگفت و بیفشرد بر اسب ران
بمیدان درآمد چو شیر ژیان.
فردوسی.
بیفشرد ران رخش را تیز کرد
برآشفت و آهنگ آویز کرد.
فردوسی.
برانگیخت [ پیران ] اسب و بیفشرد ران
بگردن برآورد گرز گران.
فردوسی.
برآشفت برسان جنگی پلنگ
بیفشرد ران پیش او شد بجنگ.
فردوسی.
و رجوع به ران فشردن شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) برانگیختن اسب و مانند آن .

پیشنهاد کاربران

ران افشردن ؛ فشردن زانو بر دو پهلوی اسب تند رفتن را. . . و رجوع به ماده ران افشردن در همین لغت نامه شود.