اتحاد جماهیر شوروی توسط بلشویک ها در سال ۱۹۲۲ میلاادی در گذار از امپراتوری روسیه تأسیس شد. در زمان انقلاب ۱۹۱۷، کلیسای ارتدکس روسیه عمیقاً با دولت خودکامه ادغام شد و از جایگاه رسمی برخوردار بود. این عامل مهمی بود که به نگرش بلشویک ها به مذهب و اقداماتی که آنها برای کنترل آن انجام دادند کمک کرد. [ ۱] بنابراین اتحاد جماهیر شوروی اولین دولتی شد که یکی از اهداف ایدئولوژی رسمی خود حذف دین موجود، و جلوگیری از استقرار باورهای مذهبی در آینده با هدف ایجاد بی خدایی حکومتی ( gosateism ) بود. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
تحت دکترین بی خدایی دولتی در اتحاد جماهیر شوروی، "برنامه ای تحت حمایت دولت برای تغییر مذهب به بی خدایی " توسط کمونیست ها وجود داشت. [ ۶] [ ۷] [ ۸] دولت کمونیستی مذاهب مبتنی بر منافع دولتی را هدف قرار داد، و در حالی که اکثر ادیان سازمان یافته هرگز غیرقانونی نشدند، اموال مذهبی مصادره شد، مؤمنان مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، و دین مورد تمسخر قرار گرفت در حالی که بی خدایی در مدارس تبلیغ می شد. [ ۲] در سال ۱۹۲۵، دولت برای تشدید آزار و شکنجه، اتحادیه بی خدایان مبارز را تأسیس کرد. [ ۹] بر این اساس، اظهارات شخصی اعتقادات مذهبی به هیچ وجه به طور خصوصی ممنوع نبود، اما یک حس شدید ننگ اجتماعی توسط ساختارهای رسمی دولتی و رسانه های گروهی سکولار به آنها تحمیل شد و عموماً برای اعضای برخی مشاغل دولتی ( مانند معلمان بوروکرات های دولتی، سربازان ) غیرقابل قبول تلقی می شد تا آشکارا فردی مذهبی و ضد سکولار باشند.
اکثریت قریب به اتفاق مردم در امپراتوری روسیه، در زمان انقلاب، معتقدان مذهبی بودند، در حالی که کمونیست ها هدفشان شکستن قدرت همه نهادهای مذهبی و در نهایت جایگزینی باورهای دینی با ناخداباوری بودند. «علم» در رسانه ها و نوشته های دانشگاهی با «خرافات دینی» مقابله می کرد. مذاهب اصلی روسیه پیش از انقلاب در تمام دوره شوروی پابرجا بودند، اما آنها فقط در محدوده خاصی تحمل می شدند. به طور کلی، این بدان معنا بود که مؤمنان برای عبادت در حریم خصوصی و در ساختمان های مذهبی مربوطه خود ( کلیساها، مساجد، کنیسه ها و غیره ) آزاد بودند، اما نمایش عمومی دین خارج از این اماکن ممنوع بود. علاوه بر این، نهادهای مذهبی اجازه نداشتند نظرات خود را در هر نوع رسانه جمعی بیان کنند و بسیاری از بناهای مذهبی تخریب یا برای اهداف دیگر مورد استفاده قرار گرفتند. در درازمدت، بی خدایی دولتی نتوانست بسیاری از مردم را تغییر دهد. باور به دین در شوروی به طور «مخفیانه و در زیرزمین» تقویت شد و برای کمک به مبارزه با جنگ جهانی دوم احیا شد. دین پس از سقوط کمونیسم دوباره شکوفا شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتحت دکترین بی خدایی دولتی در اتحاد جماهیر شوروی، "برنامه ای تحت حمایت دولت برای تغییر مذهب به بی خدایی " توسط کمونیست ها وجود داشت. [ ۶] [ ۷] [ ۸] دولت کمونیستی مذاهب مبتنی بر منافع دولتی را هدف قرار داد، و در حالی که اکثر ادیان سازمان یافته هرگز غیرقانونی نشدند، اموال مذهبی مصادره شد، مؤمنان مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، و دین مورد تمسخر قرار گرفت در حالی که بی خدایی در مدارس تبلیغ می شد. [ ۲] در سال ۱۹۲۵، دولت برای تشدید آزار و شکنجه، اتحادیه بی خدایان مبارز را تأسیس کرد. [ ۹] بر این اساس، اظهارات شخصی اعتقادات مذهبی به هیچ وجه به طور خصوصی ممنوع نبود، اما یک حس شدید ننگ اجتماعی توسط ساختارهای رسمی دولتی و رسانه های گروهی سکولار به آنها تحمیل شد و عموماً برای اعضای برخی مشاغل دولتی ( مانند معلمان بوروکرات های دولتی، سربازان ) غیرقابل قبول تلقی می شد تا آشکارا فردی مذهبی و ضد سکولار باشند.
اکثریت قریب به اتفاق مردم در امپراتوری روسیه، در زمان انقلاب، معتقدان مذهبی بودند، در حالی که کمونیست ها هدفشان شکستن قدرت همه نهادهای مذهبی و در نهایت جایگزینی باورهای دینی با ناخداباوری بودند. «علم» در رسانه ها و نوشته های دانشگاهی با «خرافات دینی» مقابله می کرد. مذاهب اصلی روسیه پیش از انقلاب در تمام دوره شوروی پابرجا بودند، اما آنها فقط در محدوده خاصی تحمل می شدند. به طور کلی، این بدان معنا بود که مؤمنان برای عبادت در حریم خصوصی و در ساختمان های مذهبی مربوطه خود ( کلیساها، مساجد، کنیسه ها و غیره ) آزاد بودند، اما نمایش عمومی دین خارج از این اماکن ممنوع بود. علاوه بر این، نهادهای مذهبی اجازه نداشتند نظرات خود را در هر نوع رسانه جمعی بیان کنند و بسیاری از بناهای مذهبی تخریب یا برای اهداف دیگر مورد استفاده قرار گرفتند. در درازمدت، بی خدایی دولتی نتوانست بسیاری از مردم را تغییر دهد. باور به دین در شوروی به طور «مخفیانه و در زیرزمین» تقویت شد و برای کمک به مبارزه با جنگ جهانی دوم احیا شد. دین پس از سقوط کمونیسم دوباره شکوفا شد.
