دوقه
لغت نامه دهخدا
دوقة. [ دَ ق َ ] ( ع اِمص ) دوقانیة. تباهی. || حماقت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
دوقه. [ دَ ق َ ] ( اِخ ) کین زاده مولی عثمان بن محمد رومی. متوفا به سال 1013 هَ. ق. او راست : ازهار الجمائل فی وصف الاوائل. ( یادداشت مؤلف ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید