دعره
لغت نامه دهخدا
دعرة. [ دَ ع َ رَ ] ( ع اِمص ) تباهی. ( منتهی الارب ). || فسق. ( منتهی الارب ) ( از ذیل اقرب الموارد ). || پلیدی. ( منتهی الارب ). خبث. ( ازذیل اقرب الموارد ). دَعارة. و رجوع به دعارة شود.
دعرة. [ دَ ع ِ رَ ] ( ع اِمص ) به معانی دَعارة است.( از اقرب الموارد ). رجوع به دَعارة و دَعَرة شود.
دعرة. [ دُ رَ ] ( ع اِ ) واحد دُعر. یکی دُعر. ( از اقرب الموارد ). رجوع به دُعر شود.
دعرة. [ دُ ع َرَ ] ( ع ص ) شخص خائن که یاران خود را عیب کند. ( از اقرب الموارد از لسان ). دُعَر. و رجوع به دعر شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید