درعی
لغت نامه دهخدا
درعی. [ دَ ] ( اِخ ) محمدبن محمدبن احمد، مکنی به ابوعبداﷲ و مشهوربه ابن ناصر. از فضلای مالکی در کشور مغرب ( مراکش ) بود که به سال 1085 هَ. ق. درگذشت. او را برخی کتابها و اشعار و فتاوی است. ( از الاعلام زرکلی ج 7 ص 293 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید