خواجه وند

طایفۀ کرد ایران، از طوایف یک جانشین کجور و کلاردشت، پیرو مذهب اهل حق. گروه هایی از این مردم در قرن ۱۳ق در شهرهای نوشهر و چالوس ساکن شده اند. بعضی از اینان به مذهب امامیه پیوسته اند. اینان در اصل از کردان ناحیۀ گروس، یا کردستان اردلان بودند و بنا به روایات، در زمان سلطنت آقامحمدخان قاجار به این نواحی انتقال یافتند. ظاهراً انگیزۀ آقامحمدخان، جلوگیری از شورش بومیان و ممانعت از حملات آنان به تهران و نواحی اطراف آن بود. خواجه وندها در بنیچه بندی نظامی دورۀ قاجار مکلف به تأمین چند دستۀ نظامی بودند. این مردم در شمار توابع حکومت تنکابن قرار داشتند. خواجه وندهای کلاردشت در شورش مذهبی سیدمحمد کلاردشتی، معروف به عالم گیر، در ۱۳۰۰ق شرکت داشتند و در جریان سرکوبی آن به دست حبیب الله خان ساعدالدولۀ خلعتبری، حاکم تنکابن، آسیب فراوان دیدند. خواجه وندهای کجور در انقلاب مشروطیت و استبداد صغیر، طرفدار محمدعلی شاه بودند و در ۱۳۲۹ق مغلوب اردوی برق، به فرماندهی میرزا علی خان سالار فاتح، شدند. اینان در حملات سالار فاتح به تنکابن در ۱۳۳۶ و ۱۳۳۷ق/۱۹۱۸ و ۱۹۱۹م شرکت داشتند.