خلط

( اسم ) ۱ - آنچه که با چیزی دیگر آمیخته شده باشد آمیز آمیزه . ۲ - هر یک از آمیزه های چهار گانه : خون بلغم سودا صفرا . جمع : اخلاط.
گول یا آمیزنده با دیگری
[sputum] [پزشکی] بزاق آمیخته به بلغم که با سرفه از راه تنفس خارج می شود

دهی است از دهستان جلگه زوزن بخش خواف شهرستان تربت حیدریه دارای ۲۲٠ تن . آب آن از قنات و محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری و قالیچه بافی و راه مالرو است .

[expectorant] [علوم دارویی] ویژگی عاملی که خروج ترشحات نای را تسهیل می کند

سودائ مره سود

بلغم

گلدانی که در آن خلط سینه اندازند .

کلامی را بقصد مشاغبه یا سفسطه با کلام دیگر همراه کردن و یکی را جای دیگری نشاندن .

آمیخته نسب

تخلیط کردن بهم آمیختن

مخلوط کردن در هم کردن

خون و بلغم و صفرا سودا . صفرا و سودا و بلغم و خون مطابق اصطلاح پزشکان قدیم .

(خِ) [ ع . ] (اِ.) ۱ - آنچه با چیز دیگر آمیخته شده باشد. ۲ - هر یک از سرشت های چهارگانه : خون ، بلغم ، سودا، صفرا. ج . اخلاط .
(خَ) [ ع . ] ۱ - (مص م .) آمیختن ، درهم آمیختن . ۲ - (اِمص .) آمیزش ، اختلاط .

۱. (زیست شناسی) ماده ای که از مجرای تنفس با سرفه دفع می شود.
۲. (طب قدیم) هریک از عناصر چهارگانۀ بدن (سودا، صفرا، بلغم، و خون).
آمیختن و درهم کردن چیزی با چیز دیگر: خلط مبحث.

به ترشحات مخاطی خارج شده از راه دهان ، خلط می گویند.
به کسر خاء و سکون لام تلفظ می گردد .

کاربرد خلط در فقه
عنوان یاد شده در بابهای طهارت، صلات و صوم به کار رفته است.

عدم بطلان وضو با خلط
بیرون آمدن خلط موجب بطلان وضو نیست.

کراهت خلط انداختن
...

خِلْط (sputum)
بزاق همراه با مادۀ مخاطی. با سرفه از مجاری هوایی خارج می شود.

گش

شوخی ، خوش مزگی ، خلق ، مشرب ، خاطر ، خلط ، تنابه

خلط ، تنابه

سستی ، خیم ، خلط ، بی حالی ، بلغم

خلط

بلغم , مخاط , مرح