خاندان کارن

خاندان کارن یا خاندان کارن پهلوی (به پارسی میانه: کارِن پَهلَوْ) یک خاندان ایرانی (آریایی) از تبار پارتی (پهلوی) و یکی از هفت خاندان ممتاز ایران باستان بودند.
اکثر تاریخدانان خاندان کارن را از نسل کارن بزرگ (کارن فرزند کاوه ) می دانند و حوزه نفوذ این خاندان نهاوند بوده است. اما برخی از تاریخ دانان حوزه نفوذی این خاندان را در هیرکانیا (گرگان، مازندران و گیلان) دانسته اند.
دو امتیاز مهم این خاندان در دوران اشکانیان ساسانیان نگهداری از درفش کاویان و تاج گذاشتن بر سر پادشاه در آیین تاجگذاری بود
به هنگام حمله اعراب به ایران، در جنگ جنگ قادسیه درفش کاویان به دست ضرار بن کتاب افتاد. او سی هزار دینار برای درفش دریافت کرد، هرچند گفته می شود ارزش راستین درفش ۱.۲ تا حتی دو میلیون دینار بوده است . و چون درفش را نزد عمر بن خطاب، خلیفه مسلمانان، بردند، وی از بسیاری گوهرها، درها و جواهراتی که به درفش آویخته شده بود، دچار شگفتی شد و به نوشته تاریخ بلعمی عمر خلیفه مسلمین دستور داد تا گوهرهای آن را بردارند و آن را بسوزانند.