حمله وازوواگال

حمله وازوواگال یا پاسخ وازوواگال ( به انگلیسی: Reflex syncope ) ( سنکوپ هوش بر و سنکوپ نوروکاردیوژنیک نیز نامیده می شود ) نوعی ضعف است که در نتیجهٔ تحریک عصب واگ ایجاد می شود و هنگامی که به سنکوپ یا «غش» منجر شود، به آن سنکوپ وازوواگال می گویند، که رایج ترین نوع غش است. اغلب در نوجوانان و افراد مسن رخ می دهد و نوعی از دست دادن هوشیاری کوتاه به دلیل افت فشار خون و یا کاهش ضربان قلب است. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷] قبل از اینکه فرد مبتلا از حال برود ، ممکن است عرق کردن ، کاهش قدرت دیدن یا زنگ زدن در گوش ها را تجربه کند [ ۸] گاهی اوقات ممکن است فرد در حالت بیهوشی تکان خورده یا حرکت ناگهانی انجام دهد . [ ۸] عوارض سنکوپ شامل آسیب ناشی از زمین خوردن است. [ ۸]
سنکوپ های مختلفی وجود دارند که همگی زیر مجموعه ای از سنکوپ های وازوواگال هستند. عنصر مشترک در تمامی سنکوپ ها، مکانیسم مرکزی مغز است که منجر به از دست دادن هوشیاری می شود. تفاوت میان سنکوپ ها عواملی است که باعث به وجود آمدن این مکانیسم می شوند که به سه نوع 'سینوس وازوواگال' ، 'موقعیتی' و'کاروتید' تقسیم می شود. [ ۷] سنکوپ وازوواگال معمولاً با دیدن خون ، درد ، استرس عاطفی یا ایستادن طولانی مدت ایجاد می شود. [ ۹] سنکوپ موقعیتی اغلب با ادرار ، بلع یا سرفه ایجاد می شود. [ ۷] سنکوپ سینوس کاروتید به دلیل فشار بر سینوس کاروتید در گردن است. مکانیسم زیرین شامل کند شدن سیستم عصبی ضربان قلب و گشاد شدن رگ های خونی است که منجر به فشار خون پایین و در نتیجه جریان خون کافی به مغز نمی شود. تشخیص بر اساس علائم پس از رد سایر علل احتمالی است. [ ۱۰]
بهبودی از مرحله سنکوپ رفلکس بدون درمان خاصی اتفاق می افتد. پیشگیری شامل اجتناب از عوامل محرک فرد ، نوشیدن مایعات کافی ، نمک و ورزش نیز ممکن است مفید باشد. [ ۷] [ ۱۱] چنانچه باز هم برای درمان سنکوپ وازوواگال کافی نباشند ، ممکن است داروهایی مانند میدودرین ( به انگلیسی: Midodrine ) یا فلودروکورتیزون مورد آزمایش قرار گیرد. [ ۱۱] گاهی اوقات ممکن است از ضربان ساز قلب به عنوان درمان استفاده شود . سنکوپ با واسطه عصبی ( به انگلیسی: mediated syncope ) یا سنکوپ عصب قلب ( به انگلیسی: neurocardiogenic syncope ) حداقل یک نفر از هر هزار نفر را در سال تحت تاثیر قرار می دهد. این رایج ترین نوع سنکوپ است که بیش از ۵۰ درصد از کل موارد را تشکیل می دهد. علائم و نشانه ها واکنش وازوواگال عودکننده بوده و معمولاً زمانی رخ می دهد که فرد، در معرض یک محرک خاص قرار می گیرد. فرد قبل از غش کردن اغلب علائمی مانند سرگیجه، تهوع، احساس گرما یا سرمای شدید ( همراه با تعریق ) ، صدای زنگ در گوش ( وزوز گوش ) ، احساس ناراحتی در قلب، افکار فازی، گیجی، ناتوانی جزئی در صحبت کردن ( گاهی با لکنت زبان خفیف همراه است ) ، ضعف و اختلالات بینایی مانند جرقه های نورانی، دید تونلی، مشاهده لکه های سیاه ابر مانند و عصبی بودن را تجربه می کند. آخرین علائم قبل از بیهوش شدن معمولاً زمانی اتفاق می افتند که شخص در حال ایستادن است یا ایستاده است.