جنگ های گالی

جنگ های گالی یا گلی یا گالیک نام یک رشته جنگ میان رومیان و گل ها در میانهٔ سدهٔ یکم پیش از میلاد است که با جنگ آلزیا در ۵۲ (پیش از میلاد) به اوج خود رسید. سرانجام این جنگ ها پیوسته شدن سرزمین گل به خاک امپراتوری روم و گسترش این امپراتوری بود.
نخست جنگ هایی که رومیان به درگیری های درونی گل ها خود را وارد می ساختند (۵۸-۵۷ (پیش از میلاد))؛
دوم لشکرکشی های تنبیهی رومیان بر ضد نیروهای ضد رومی در خاک گل ها (۵۶-۵۵ (پیش از میلاد))،
سوم جنگ های تثبیت قدرت و خواباندن شورش های پی در پی گل ها (۵۴-۵۱ (پیش از میلاد)).
جنگ های گالی سه مرحله داشت:
در ۵۸ (پیش از میلاد) هلوتی ها از سوئیس کنونی به خاک روم کوچیدند و مرزهای روم را با تهدید رو در رو ساختند. ژولیوس سزار بر آنان تاخت و آنان را به سرزمینشان پس فرستاد. در پایان همان سال گل های ادو از رومیان در جنگ با دیگر قبیله گل سکوان ها خواهان یاری شدند. سزار به یاری آنان برخاست و سکوان ها را تا رود راین به پس راند.
در ۵۷ (پیش از میلاد) دسته ای دیگر از گل ها به بلژیک کنونی کوچیدند و با قبیله ای به نام بلژها که هم پیمان با روم بود به ستیز برخاستند. اگرچه سزار در این جنگ مداخله نمود ولی با ویرانی شهرهای بلژها اینان از پیگیری جنگ دست کشیدند.