مثنویی است هزلی که ابو القاسم قائم مقام آنرا بنظم در آورده و آن از زبان (( جلایر ) ) نام - یکی از نوکران مولف - نوشته شده و کنایات و تعریضاتی بیکی از شاهزادگان دارد . این مثنوی موجب الهام ایرج میرزا در (( عارفنامه ) ) و بعضی مثنویات دیگر شده .
