جغرافیای میانمار

میانمار از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب با دریای آندامان محدود می شود. یک سوم مرز خارجی میانمار را مرز آبی تشکیل می دهد.
میانمار با مساحت ۶۷۸۵۰۰ کیلومتر مربع دومین کشور بزرگ آسیای جنوب شرقی است. این کشور ۱۹۰۰ کیلومتر مرز آبی دارد.
سه رشته کوه اصلی در میانمار وجود دارد که هر سه از شمال ( هیمالیا ) به جنوب کشیده شده اند. در شمال، کوهستان هِنگ دوآن مرز میانمار و چین را تشکیل می دهد. قله هکاکابو رازی، واقع در استان کاچین با ارتفاع ۵۸۸۱ متر بلندترین نقطه میانمار است.
چندین رشته کوه در میانمار وجود دارد که کاملاً در داخل خاک این کشور قرار گرفته اند، از آن جمله: راخینه یوما، تپه های شان، و تپه های تِناسِریم. [ ۱]
این رشته کوه ها میانمار را به سه شبکه رودخانه ای تقسیم می کند به نام های ایراوادی، سلوین، و رودهای سیتائونگ. [ ۲] رودخانه ایراوادی که با ۲۱۷۰ کیلومتر طولانی ترین رود میانمار است به خلیج مارتابان می ریزید. اکثریت جمعیت میانمار در دره ایراوادی سکونت دارد، دره ای که بین کوهستان راخینه یوما، و فلات شان واقع شده است.
میانمار باران های موسمی گرمسیری در مناطق کم ارتفاع زیر ۱۰۰۰ متر دارد. تابستان هایش ابری، بارانی، گرم و مرطوب است با بارش موسمی جنوب غربی از ژوئن تا سپتامبر ) .
زمستان هایش کمتر ابری، با بارندگی ناچیز، دمای ملایم، و رطوبت کمتر است ( بارش موسمی شمال، دسامبر تا آوریل ) .
آب و هوا بسته به ارتفاع متفاوت است. آب و هوای معتدل نیمه گرمسیری در حدود ۲۵۰۰ متر، معتدل در ۳۰۰۰ متر، خنک کوهستانی در ۳۵۰۰ متر، و بالاتر از آن آب وهوای سرد و قطبی است. ارتفاعات بالا در معرض بارش شدید برف هستند، به ویژه در شمال کشور.
کشور برمه به هفت ایالت ( ပြည်နယ် ) و هفت ناحیه ( တိုင်းဒေသကြီး ) تقسیم شده است. ناحیه ها مناطقی هستند که بیشتر ساکنانشان را مردم قوم بامار ( قوم اکثریت در برمه ) تشکیل می دهند. ایالت ها در میانمار به طور معمول ناحیه هایی هستند که منطقه سکونت یک قوم مشخص اقلیت را شامل می شوند. [ ۳]
آمارهای جدول زیر مربوط به تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۰۱ است. [ ۴]