توصلی

تَوَصُّلی، اصطلاحی در اصول فقه، در مقابل تَعَبُّدی است.
تَوَصُّل در لغت به معنای به چیزی رسیدن یا پیوستن.

تعبد در لغت
تَعَبُّد به معنای عبادت و بندگی کردن، به بندگی گرفتن و به طاعت دعوت کردن است.

معانی توصلی و تعبدی نزد اصولیین
...

احکام توصلی، احکام غیر مشروط به قصد قربت در مرحله امتثال را می گویند.
احکام توصلی، از اقسام احکام شرعی و مقابل احکام تعبدی است و منظور از آن، احکامی است که در آن ها قصد قربت معتبر نیست، بلکه به هر قصدی که صورت گیرد، غرض مولا برآورده می گردد، چون اصل وجود این احکام مطلوب شارع است، مانند: انقاذ غریق و ادای دین .

امر غیر محتاج به قصد قربت هنگام امتثال را امر توصلی گویند.
امر توصلی، مقابل امر تعبدی است و به امری گفته می شود که در سقوط آن قصد قربت شرط نیست، مانند: تطهیر ظروف و لباس.چنین امری اگر به قصد قربت امتثال شود، بر آن ثواب مترتب می شود، هر چند برای سقوط آن، قصد قربت لازم نیست.
عناوین مرتبط
امر تعبدی؛واجب توصلی.