توت
۱. میوه ای ریز، آبدار، و شیرین، دارای مواد ازته و مواد چرب و ویتامین های b و c. ملین و پیشاب آور است. تازه و خشک کردۀ آن خورده می شود. خوردن آن برای مبتلایان به مرض قند ضرر ندارد. شیرۀ آن را هم می گیرند و شیرۀ توت می گویند.
۲. درخت این میوه که بزرگ، تناور، و دارای برگ های پهن است. برگ آن به مصرف تغذیۀ کرم ابریشم می رسد.
* توت سه گل: (زیست شناسی) [قدیمی] = تمشک
* توت سیاه: (زیست شناسی) شاه توت، توت مجنون.
* توت مجنون: (زیست شناسی) نوعی درخت توت که شاخه های آن چتری و مانند بید مجنون آویخته و سرازیر است. میوۀ آن شبیه شاه توت اما ریزتر از آن است، توت سیاه.
= تمشک
جایی که درخت توت بسیار باشد و توت فراوان به دست آید، توتستان.
۱. میوه ای سرخ رنگ و ترش طعم، شبیه توت و درشت تر از آن که ملین، ادرارآور، تصفیه کنندۀ خون، و مقوی اعصاب است و برای اشخاص کم خون و مبتلایان به بیماری های سل، رماتیسم، نقرس، سنگ کلیه، و تصلب شرائین نافع است.
۲. بوتۀ این میوه کوچک با برگ های درشت و ساقه های باریک خزنده است، چیلک، چیالک، چلم.
درختی با برگ هایی دندانه دار و شبیه قلب و میوه ای قرمز یا سیاه رنگ شبیه توت.