تتن تتن. [ ت َ ت َ ت َ ت َ ] ( اِ صوت ) نوعی از موازین قدما در تقطیع شعر، بجای تقطیع آن به ارکان عروض معمولی : بر بحر مضارعست شعرش طق طاق تتن تتن تتاطق.ناصرخسرو.
