تبذیر

/tabzir/

مترادف تبذیر: اتلاف، اسراف، بیهوده خرجی، پراکندن، تفریط، زیاده روی، فراخ دستی، گشاده بازی، ولخرجی، بیهوده خرج کردن، اسراف کردن، زیاد خرج کردن

معنی تبذیر در لغت نامه دهخدا

تبذیر. [ ت َ ] (ع مص ) پراکندن مال به اسراف. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). مال به اسراف نفقه کردن. (تاج المصادر بیهقی ) (دهار). مال بسیار نفقه کردن. (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). بی اندازه خرج کردن. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). هو تفریق المال علی وجه الاسراف.(تعریفات ). باددستی. گزاف خرجی. ولخرجی :
باز خانان خام طَمْع کنند
مال میراث یافته تبذیر.

خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 641).

|| تبذیر زمین ؛ کاشتن آن را. (از قطر المحیط) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). کاشتن زمین را. (آنندراج ). || تبذیر فلان ؛ خراب کردن آن. (از اقرب الموارد). || پراکنده کردن. (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (فرهنگ نظام ). پراکنده و پریشان کردن چیزی. (ناظم الاطباء). || فاش کردن راز. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). فاش نمودن. (فرهنگ نظام ). || آزمودن. (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || پدید آمدن گیاه از زمین. (غیاث اللغات ) (آنندراج ).

تبذیع را بخوانید.

معنی تبذیر به فارسی

تبذیر

زیادخرج کردن، بیهوده خرج کردن، پراکنده کردن مال
۱-( مصدر ) پراکندن پریشان ساختن . ۲- ( مصدر ) باد دست بودن دست بباد بودن . ۳- ( اسم ) فراخ روی فراخ رفتاری . جمع : تبذیرات .

تبذیر کردن

ولخرجی کردن . اسراف کردن . باد دستی کردن .

تبذیرات را بخوانید.

معنی تبذیر در فرهنگ معین

تبذیر

(تَ) [ ع . ] (مص م .) پراکندن ، زیاد خرج کردن .

معنی تبذیر در فرهنگ فارسی عمید

تبذیر

زیاد و بیهوده خرج کردن، اسراف.

تبذیر در دانشنامه اسلامی

تبذیر

تبذیراز مترادفات اسراف است و از این عمل در اسلام به شدت نهی شده است
تبذیر به صرف مال در مصارف غیر شرعی می گویند
تبذیر در قرآن و فرق آن با اسراف
عنوان تبذیردر قرآن کریم وارد شده و تفاوت آن با اسراف آن است که در اسراف، اصل مصرف صحیح است، لیکن ولخرجی و زیاده روی در آن اسراف می باشد ولی در تبذیر، اصل مصرف نادرست است. از آن در باب صلات، حجر و غیر آن یاد شده است.
احکام تبذیر
تبذیر- که در قرآن از آن نهی شده و تبذیرکننده از برادران شیطان به شمار رفته حرام و از گناهان کبیره است. از جمله آثار تبذیر، حجر ست؛ بدین معنا که تبذیرکننده از نظر شرع، سفیه و به حکم حاکم از تصرّف در اموالش ممنوع می گردد

تبذیر

تَبْذیر از گناهان کبیره به معنای استفاده اموال در غیر جای استحقاق خودش است. تبذیر زیر مجموعه اسراف است که با بی برنامگی و نوعی پاشیدگی در مصرف یا مصرف کردن مال در راه انجام معاصی و مخالفت با خداوند محقق می شود. تبذیر باوجود رابطه نزدیک با اسراف دارای تفاوت هایی نیز هستند؛ اسراف شامل هر نوع انحرافی از جمله اعتقادی، اخلاقی، اجتماعی و اقتصادی می شود در حالی که تبذیر فقط در امور مالی صورت می گیرد. قرآن تبذیر را کاری شیطانی و مبذرین را برادران شیاطین معرفی کرده است. در کتب فقهی تبذیر از عوامل حجر و ممنوعیت شخص از تصرف در اموالش دانسته شده است.
تبذیر را به معنای پراکندن مال به اسراف، بی اندازه خرج کردن، بیهوده خرج کردن یا ولخرجی کردن، تباه کردن مال و استفاده مال در غیر جای استحقاق خودش یا استفاده مال در غیر حق و مصارف شرعی معنا کرده اند. تبذیر همیشه با نوعی پاشیدگی، بی نظمی و بی برنامگی همراه است که از دور ریختن یا پاشیدن بذر در مکانی نامناسب استعاره گرفته شده است. تبذیر را حزیی از اسراف نیز دانسته اند؛ چراکه هر دو خروج از حد اعتدال است. تحقق تبذیر را با صرف کردن اموال در راه انجام معاصی و مخالفت با خدا نیز محتمل دانسته اند.
تبذیر را زیرمجموعه اسراف قرار داده اند به صورتی که در برخی روایات این دو واژه در یک معنا به کار رفته است. در روایتی از امام علی(ع) صرف کردن مال در غیر مورد استحقاق آن، اسراف و تبذیر نامیده شده است که م ...

تبذیر (فقه) را بخوانید.