تبذیر

زیادخرج کردن، بیهوده خرج کردن، پراکنده کردن مال
۱-( مصدر ) پراکندن پریشان ساختن . ۲- ( مصدر ) باد دست بودن دست بباد بودن . ۳- ( اسم ) فراخ روی فراخ رفتاری . جمع : تبذیرات .

ولخرجی کردن . اسراف کردن . باد دستی کردن .

(تَ) [ ع . ] (مص م .) پراکندن ، زیاد خرج کردن .

زیاد و بیهوده خرج کردن، اسراف.

تبذیراز مترادفات اسراف است و از این عمل در اسلام به شدت نهی شده است
تبذیر به صرف مال در مصارف غیر شرعی می گویند
تبذیر در قرآن و فرق آن با اسراف
عنوان تبذیردر قرآن کریم وارد شده و تفاوت آن با اسراف آن است که در اسراف، اصل مصرف صحیح است، لیکن ولخرجی و زیاده روی در آن اسراف می باشد ولی در تبذیر، اصل مصرف نادرست است. از آن در باب صلات، حجر و غیر آن یاد شده است.
احکام تبذیر
تبذیر- که در قرآن از آن نهی شده و تبذیرکننده از برادران شیطان به شمار رفته حرام و از گناهان کبیره است. از جمله آثار تبذیر، حجر ست؛ بدین معنا که تبذیرکننده از نظر شرع، سفیه و به حکم حاکم از تصرّف در اموالش ممنوع می گردد