تاریخ تاجیکستان با دولت سامانیان ( ٨١٩ - ٩٩٩ میلادی ) آغاز می شود. مردم تاجیک در دهه ١٨۶٠ به زیر سلطه امپراتوری روسیه می روند. شورش باسماچی ها در پی انقلاب روسیه در سال ١٩١٧ آغاز شد و در اوایل دهه ١٩٢٠، در طول جنگ داخلی روسیه، سرکوب شد. در سال ١٩٢۴، تاجیکستان یکی از جماهیر خودمختار اتحاد جماهیر شوروی، در ازبکستان شوروی، گردید. در سال ١٩٢٩، تاجیکستان یکی از جماهیر جداگانه اتحادیه جماهیر شوروی شد و تا سال ١٩٩١، به عنوان جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان، در این اتحادیه باقی ماند.
در سال ١٩٩١، تاجیکستان اعلام استقلال می کند. از زمان استقلال تاکنون، تاجیکستان سه بار تغییر دولت، و یک جنگ داخلی خونین، را تجربه کرد. جنگ داخلی تا سال ١٩٩٧، که پیمان صلح میان جناح های رقیب امضا شد، ادامه داشت. [ ۲]
تاجیکستان بخشی از منطقه تاریخی سکاستان بود. سغد، باختر، مرو و خوارزم چهار بخش اصلی آسیای مرکزی باستان بود، که اقوام تاجیک، اجداد تاجیکستانی های امروزی، در آن زندگی می کردند. امروزه آنها مناطق سغد و باختری تاجیک ها را در خود جای داده اند. ترکمن ها و ازبک ها و قزاق ها طی قرون متوالی به ترتیب در مرو و خوارزم ساکن شدند. منطقه سغد از دره های رودخانه های زرافشان و کشک دریا تشکیل شده بود. در حال حاضر، دو گروه از مردمان بازمانده سغدی، که به گویش هایی از زبان سغدی صحبت می کنند، یغنابی ها و شغنانی ها هستند.
تاجیکستان بخشی از تمدن آمودریا در عصر برنز، کاندیدای فرهنگ پروتو - هندو - ایرانی یا پروتو - ایرانی، بود. منطقه باختر در شمال افغانستان بین رشته کوه های هندوکش و رودخانه آمودریا و برخی از مناطق جنوب تاجیکستان فعلی قرار داشت. در دوره های مختلف، باختر مرکز پادشاهی ها یا امپراتوری های مختلف بوده است و احتمالاً همان جایی است که زرتشتیان از آنجا برخاسته اند. اوستا، کتاب مقدس زرتشتیان، به گویش باختری قدیم نوشته شده است. همچنین تصور می شود که زرتشت به احتمال زیاد در باختر به دنیا آمده است.
برخی از نویسندگان پیشنهاد کرده اند که در قرون هفتم و ششم پ. م، بخش هایی از تاجیکستان امروزی، از جمله سرزمین های واقع در دره زرافشان، پیش از اینکه بخشی از امپراتوری هخامنشی شود، بخشی از منطقه تاریخی کمبوجاس را تشکیل می داد. این منطقه در حماسه هندی مهابهارات به عنوان "پاراما کامبوجا" نامیده می شد. [ ۳] شواهد زبانی، همراه با شواهد ادبی و باستان شناختی، نشان می دهد که کمبوجیه ها در اصل از آسیای مرکزی مهاجرت کرده اند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ١٩٩١، تاجیکستان اعلام استقلال می کند. از زمان استقلال تاکنون، تاجیکستان سه بار تغییر دولت، و یک جنگ داخلی خونین، را تجربه کرد. جنگ داخلی تا سال ١٩٩٧، که پیمان صلح میان جناح های رقیب امضا شد، ادامه داشت. [ ۲]
تاجیکستان بخشی از منطقه تاریخی سکاستان بود. سغد، باختر، مرو و خوارزم چهار بخش اصلی آسیای مرکزی باستان بود، که اقوام تاجیک، اجداد تاجیکستانی های امروزی، در آن زندگی می کردند. امروزه آنها مناطق سغد و باختری تاجیک ها را در خود جای داده اند. ترکمن ها و ازبک ها و قزاق ها طی قرون متوالی به ترتیب در مرو و خوارزم ساکن شدند. منطقه سغد از دره های رودخانه های زرافشان و کشک دریا تشکیل شده بود. در حال حاضر، دو گروه از مردمان بازمانده سغدی، که به گویش هایی از زبان سغدی صحبت می کنند، یغنابی ها و شغنانی ها هستند.
تاجیکستان بخشی از تمدن آمودریا در عصر برنز، کاندیدای فرهنگ پروتو - هندو - ایرانی یا پروتو - ایرانی، بود. منطقه باختر در شمال افغانستان بین رشته کوه های هندوکش و رودخانه آمودریا و برخی از مناطق جنوب تاجیکستان فعلی قرار داشت. در دوره های مختلف، باختر مرکز پادشاهی ها یا امپراتوری های مختلف بوده است و احتمالاً همان جایی است که زرتشتیان از آنجا برخاسته اند. اوستا، کتاب مقدس زرتشتیان، به گویش باختری قدیم نوشته شده است. همچنین تصور می شود که زرتشت به احتمال زیاد در باختر به دنیا آمده است.
برخی از نویسندگان پیشنهاد کرده اند که در قرون هفتم و ششم پ. م، بخش هایی از تاجیکستان امروزی، از جمله سرزمین های واقع در دره زرافشان، پیش از اینکه بخشی از امپراتوری هخامنشی شود، بخشی از منطقه تاریخی کمبوجاس را تشکیل می داد. این منطقه در حماسه هندی مهابهارات به عنوان "پاراما کامبوجا" نامیده می شد. [ ۳] شواهد زبانی، همراه با شواهد ادبی و باستان شناختی، نشان می دهد که کمبوجیه ها در اصل از آسیای مرکزی مهاجرت کرده اند. [ ۴]
wiki: تاریخ تاجیکستان