بیدادگری

/bidAdgari/

مترادف بیدادگری: اعتساف، تعدی، جفا، جور، ستم، ستمگری، ظلم

متضاد بیدادگری: دادگری، عدل، معدلت

معنی بیدادگری در لغت نامه دهخدا

بیدادگری. [ گ َ ] (حامص مرکب ) بیدادی. ظلم و تعدی و ستم و زبردستی و بی قانونی. (ناظم الاطباء). ظلم. ستم. تعدی. مقابل دادگری :
دل من خواهی و اندوه دل من نبری
اینت بیرحمی و بیمهری و بیدادگری.

فرخی.

این چه بی شرمی و بی باکی و بیدادگریست
جای آن است که باید بشما بر بگریست.

منوچهری.

منی در خویشتن آورد و بزرگ منشی و بیدادگری پیشه کرد. (نوروزنامه ).
ای چرخ فلک خرابی از کینه ٔ تست
بیدادگری عادت دیرینه ٔ تست.

خیام.

چونکه تو بیدادگری پروری
ترک نه ای هندوی غارتگری.

نظامی.

بیدادمند را بخوانید.

معنی بیدادگری به فارسی

بیدادگری

ظلم ستم تعدی مقابل دادگری .

بیدادی را بخوانید.

معنی بیدادگری در فرهنگ فارسی عمید

بیدادگری

۱. ظلم، ستم، تعدی.
۲. بی قانونی.

معنی بیدادگری به انگلیسی

violence (اسم)

تندی ، شدت ، سختی ، ستیز ، بی حرمتی ، جبر ، خشونت ، چیرگی ، فشار ، ستم ، زور ، بیدادگری ، اشتلم