بقیل

لغت نامه دهخدا

بقیل. [ ب َ ] ( ع ص ) زمین تره بار آور. ( ناظم الاطباء ). رجوع به بقیلة شود.

فرهنگ فارسی

زمین تره بار آور

پیشنهاد کاربران