بشورم

بشورم از شوریدن، طغیان، عصیان.
دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو
که هر بندی که بربندی بدرانم به جان تو
دیوان شمس.
بشورم : محاوره بشویم ( از مصدر شستن )