بانوی شکسته

نقل قول های بانوی شکسته

بانوی شکسته (به فرانسوی: La Femme rompue) رمانی اثر نویسنده فرانسوی سیمون دوبوار است که در سال ۱۹۶۷ منتشر شد.
• «نباید دورنگر باشیم. در آینده دور مرگ و نیستی و همه چیز را بدرود گفتن سایه افکنده است. در آینده دور دندان مصنوعی گذاشتن، پا درد و کمر درد، سیاتیک و رماتیسم، بیماری و ناتوانی، کم کاری و خشک شدن چشمه دانش و معنویات و نازائی فکری و تنها ماندن هست و در دنیای بیگانه ای که ما دیگرش نمی شناسیم و نمی توانیم آن را درک کنیم، گردش روزگار بدون ما ادامه خواهد داشت.»
• «سرگذشت بشر همین گونه به طور مسخره آمیز و ابلهانه ادامه خواهد یافت و اگر غم انگیز تر نشود، سعادت آمیز نخواهد شد. … این خیلی غم انگیز است که انسان گرفتار درد و غم باشد!»
• «پیر شدن چنین است. انسان ناگذیر است خیلی از عزیزان را از دست بدهد و گواه مرگشان باشد. آن همه مرده را آدم به خاک سپرد و در پشت سر داشته باشد! … بخاطر از دست دادن آنها مدتها دریغ گوید! و بعد کمک کم همهٔ ایشان را زیر خاکستر فراموشی دفن کند!»
• «در بعضی جاها سخت می شویم، در دیگر جاها می پوسیم و می گندیم، و هرگز نمی رسیم!»
• «پیش روی آندره شرم داشتم با لباس شنا ظاهر شوم. اندام نیمه برهنهٔ پیرمرد به نظر من بهتر از اندام نیمه برهنه پیرزن است.»
• «من می توانم پیش داوری کنم که در آینده جز بیابان و زمین بایر و برهنه و بی آب و علف هیچ چیز دیگر وجود ندارد. هیچ طرح و برنامه ای نیست. هیچ علاقه و کششی وجود ندارد. من دیگر هیچ چیز نخواهم نوشت؛ و وقتی ننویسم پس چه کار خواهم کرد؟ چقدر زندگانیم تهی خواهد بود! … نه در دنیای درونم و نه در دنیای اطرافم هیچ چیز جالبی وجود نخواهد داشت؛ و به موجود بیهوده ای تبدیل خواهم گردید. یونانیها پیرهای خود را به زنبورهای سرخ و درشت که هیچ فایده ای ندارند تشبیه کرده اند و نام «زنبورهای بیهوده» بر آنها نهاده اند. این نام برای من هم زیبنده است. من هم مثل کسی هستم که صاعقه زده شده است؛ و از خود می پرسم چگونه خواهم توانست باز به زندگی ادامه دهم، وقتی هیچ امیدی به کار خود ندارم؟»
• «صبح وقتی بیدار شدم، او هنوز خواب بود و دستش را به دیوار تکیه داده بود. من روی بگردانیدم. هیچ نوع گرایشی نسبت به او نداشتم. قلب من چون دیر متروکی بود که هیچ نور و روشنایی از پنجره هایش به خارج نمی اف ...