در پارسی میانه بازسار بمعنای یاغی، نافرمان، سرکش، و شورشگر بکار می رفته است. بازساری بمعنای یاغیگری، نافرمانی، سرکشی یا شورشگری بوده که مرکب است از پیشوند باز و پسوند سار که در واژگانی چون سنگسار و گاوسار نیز دیده می شود.+ عکس و لینک
