ایطل

لغت نامه دهخدا

ایطل. [ اَ طَ ] ( ع اِ ) ( از «اطل » ) خاصرة. ( از بحر الجواهر ). تهیگاه. ج ، ایاطیل. ( آنندراج ). تهیگاه مردم و آن ِ اسب. ج ، ایاطیل. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران