اند و دند. [ اَ دُ دَ ] ( ص مرکب ، از اتباع ) بمعنی تار و مار که زبر و زیر باشد و هم پاشیده و پراکنده باشد. ( از هفت قلزم بنقل از یادداشتهای لغت نامه ). و رجوع به اندوند شود.
