المعتر

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
عرر (۲ بار)

«معترّ» از مادّه «عَرّ» (بر وزن شرّ و بر وزن حُرّ) در اصل، به معنای بیماری جَرَب است که عارض بر پوست بدن انسان می شود. و کسی است که به سراغ تو می آید و سؤال و تقاضا می کند و ای بسا به آنچه می دهی راضی نشود و اعتراض کند. سپس به سؤال کننده ای که به سراغ انسان می آید و تقاضای کمک می کند (و ای بسا زبان به اعتراض می گشاید) «معترّ» گفته شده است.
(به ضمّ و فتح اول) مرضی است جلدی که سوزش و خارش دارد و به عربی جَرَبْ گویند و آن غیر از آبله است. اصل آن به معنی عروض است و جرب را از آن عرّ گویند که به بدن عارض می‏شود به ضرر معرّه گویند که مثل جَرْبْ به شخص عارض می‏شود . از آنها به شما ضرری برسد. . از قربانی بخورید و قانع و کسی را که در معرض سؤال قرار گرفته اطعام کنید. در مفردات گفته: «المعتّر هو المعترض للسؤال» در المیزان فرموده: قانع فقیری است که به آنچه داده‏ای قناعت کند خواه سؤال کند یا نه، معتّر آنست که پیش تو آمده و تو را قصد کرده است و از کافی از امام صادق «علیه السلام» در ضمن حدیثی نقل کرده که فرمود: «... اَلْقانِعُ الَّذی یَرْضی بِما اَعْطَیْتَهُ وَ لا یَسْخُطُ وَ لا یَکلَحُ وَ لا یَلَوی شَدْقَهُ غَضَباً، وَ الْمُعَتَّرُ الْمارُبِّکَ لِتَطْعَمَهُ». در قرآن مجید از این ماده فقط دو کلمه فوق آمده است.