اقتصاد پاکستان اقتصادی در حال توسعه است. با وجود اینکه در سال ۱۹۴۷ این کشور بسیار فقیر بود نرخ رشد اقتصادی پاکستان در طول ۴ دهه بعد از آن بهتر از میانگین جهانی بوده است. اما سیاست های ناآگاهانه به پایین آمدن این نرخ در دهه ۱۳۷۰ منجر شد.
اخیراً تغییرات گسترده اقتصادی به اقتصادی قدرتمندتر منجر شده اند و به نرخ رشد به ویژه در زمینه های ساخت و تولید و بخش های خدمات مالی ( اقتصادی ) سرعت بخشیده اند. پیشرفت های بزرگی نیز در موقعیت ارز خارجی و رشد سریع در منابع ارز ثابت در سالهای اخیر شاهد بوده ایم. تخمین بدهی خارجی در سال ۲۰۰۵ در حدود ۴۰ میلیارد دلار آمریکا بود. با این حال این بدهی با کمک های صندوق بین المللی پول و بخشودگی بدهی از طرف ایالات متحده آمریکا کاهش یافته است. تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۰۵ حدود ۶/۴۰۴ میلیارد دلار برآورد شد و تولید سرانه ناخالص ملی آن ۲۴۰۰ دلار آمریکا بود.
نرخ های رشد تولید ناخالص ملی پاکستان در ۵ سال اخیر شاهد یک افزایش ثابت بوده اند. در سال ۲۰۰۱ نرخ رشد تولید ناخالص داخلی کشور ۸٪/۱ بود ولی در سال مالی که ۳۰ ژوئن ۲۰۰۵ پایان یافت، نرخ رشد تولید ناخالص داخلی اسمی به حدود ۴٪/۸ رسید. این نرخ رشد پاکستان را پس از چین دارنده دومین نرخ رشد اقتصادی در میان پرچمعیت ترین کشورهای جهان قرار داد. با این حال فشارهای تورمی و میزان ذخیره کمتر از مقدار لازم و همچنین عوامل اقتصادی دخیل دیگر امر نگه داشتن نرخ رشد به این میزان را مشکل می سازد.
رشد بخشهای غیرکشاورزی ساختار اقتصاد را تغییر داده است و اکنون اقتصاد تنها ۲۰٪ تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد. بخش خدماتی حدود ۵۳٪ تولید ناخالص داخلی کشور که تجارت عمده و خرد کشور حدود ۳۰٪ این بخش را تشکیل می دهد. اخیراً بازار بورس کراچی همراه با دیگر بازارهای در حال ایجاد دنیا اوج گرفته است. مقادیر هنگفتی از سرمایه گذاری های خارجی در صنایع متعددی به کار گرفته شده اند. با این حال سرانه بازار بورس همچنان مخابرات، نرم افزار، خودرو، نساجی، سیمان، کود، فولاد و ساخت کشتی هستند.
پاکستان کشوری است که یکی از بزرگترین صادرکنندگان توپ فوتبال در جهان محسوب می شود. ۷۵ درصد از این حجم تولید نیز، که معادل ۶۰ درصد از کل تولید توپ فوتبال در جهان هم می شود در سیالکوت پاکستان صورت می گیرد، سیالکوت روستایی کوچک در پاکستان است که ۸۵ درصد از توپ های فوتبال جهان در آن ساخته می شود و سالانه ۴۰ میلیون توپ در سال، به ارزش $ ۲۱۰٬۰۰۰٬۰۰۰ را تولید می کند. [ ۱] عمده این توپها در شهر سیالکوت تولید می شوند، شهری که گفته می شود نزدیک به ۱۰۰ سال سابقهٔ کار در صنعت تولید توپ فوتبال را دارد، در حقیقت در اواخر دههٔ ۹۰ میلادی بود که کشور پاکستان به قطب تولید ۷۵ درصد از مجموع توپهای فوتبال در جهان تبدیل شد. سیالکوت از نظر درآمد سرانه بالاترین رتبه را در میان شهرهای پاکستان دارد و بعد از کراچی سیالکوت دومین شهر پاکستان از نظر حجم درآمد ارزی به خاطر صادرات بالایش نیز محسوب می شود. در ۱۴ فوریه سال ۱۹۹۷ در آتلانتای آمریکا توافق نامه ای بین سازمان بین المللی کار، یونیسف، جمعیت نجات کودکان بریتانیا و اتاق بازرگانی و صنایع سیالکوت به امضا رسید که هدف اصلی آن مقابله با کار کودکان در مراکز تولید توپ در پاکستان بود، در مقابل فیفا نیز در سال ۱۹۹۶ اعلام کرد که همه تولیدکنندگان توپ فوتبال باید دارای آرم مخصوصی باشند که آن آرم نشان دهنده تولید توپ بدون استفاده از کودکان است. در حال حاضر نیز همچنان سازمان بین المللی کار ( IL0 ) و انجمن مستقل نظارت بر کار کودکان ( IMAC ) به صورت موردی بر وضعیت کار کودکان در مراکز تولید توپ در پاکستان نظارت می کنند و در همین حال سازمان های فعال در زمینه حقوق کارگران نیز پی درپی اعلام می کنند که اهداف از پیش تعیین شده دربارهٔ رعایت حقوق کارگران فعال در صنعت توپ سازی در کشورهای پاکستان، هند، چین و تایلند اجرا نمی شود. براساس یکی از تحقیقات از یکی از شرکت های تولیدکننده توپ در پاکستان مشخص شد که کلیه کارگران این شرکت به صورت موقت استخدام شده اند و زنان پاکستانی فعال در صنعت توپ سازی این کشور نیز با تبعیضی مضاعف روبرو بوده و به خاطر جنسیتشان کمتر از مردان حقوق می گیرند. زنان همچنین در صورت حاملگی با خطر از دست دادن شغل خود روبرو هستند و شرایط کار در مراکز دوخت و تولید توپ در پاکستان رقت انگیز توصیف شده است. قرار بود حتی در جریان برگزاری رقابت های جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی کمپینی در حمایت از پایان کار کودکان در مراکز توپ سازی پاکستان و افزایش حقوق کارگران فعال در این مراکز به راه بیفتد، اما کسی به حرف این کمپین گوش نکرد. براساس تحقیقاتی که انجام شده اعلام شده، هزاران کودک بین سنین پنج تا ۱۴ سال به ۱۰ تا ۱۱ ساعت کار در مراکز دوخت توپ در پاکستان مجبور شده اند. در نهایت اخیراً ( سال ۱۳۹۳هجری شمسی ) با توجه به حضور رقبایی در دوخت توپ، این موضوع صنعت توپ سازی پاکستان را مورد تهدید قرارداد و در نهایت بالاخره تعداد زیادی از کارگران یکی از واحدهای بزرگ تولید توپ در پاکستان از کار خود اخراج شدند ولی این باعث شد تا کودکان اخراج شده برای ادامهٔ کار وارد بخشهای دیگری، همچون برداشت پنبه شوند که شرایط کاری در آن ها بسیار خشن تر و بی رحم تر از قبل شد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاخیراً تغییرات گسترده اقتصادی به اقتصادی قدرتمندتر منجر شده اند و به نرخ رشد به ویژه در زمینه های ساخت و تولید و بخش های خدمات مالی ( اقتصادی ) سرعت بخشیده اند. پیشرفت های بزرگی نیز در موقعیت ارز خارجی و رشد سریع در منابع ارز ثابت در سالهای اخیر شاهد بوده ایم. تخمین بدهی خارجی در سال ۲۰۰۵ در حدود ۴۰ میلیارد دلار آمریکا بود. با این حال این بدهی با کمک های صندوق بین المللی پول و بخشودگی بدهی از طرف ایالات متحده آمریکا کاهش یافته است. تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۰۵ حدود ۶/۴۰۴ میلیارد دلار برآورد شد و تولید سرانه ناخالص ملی آن ۲۴۰۰ دلار آمریکا بود.
نرخ های رشد تولید ناخالص ملی پاکستان در ۵ سال اخیر شاهد یک افزایش ثابت بوده اند. در سال ۲۰۰۱ نرخ رشد تولید ناخالص داخلی کشور ۸٪/۱ بود ولی در سال مالی که ۳۰ ژوئن ۲۰۰۵ پایان یافت، نرخ رشد تولید ناخالص داخلی اسمی به حدود ۴٪/۸ رسید. این نرخ رشد پاکستان را پس از چین دارنده دومین نرخ رشد اقتصادی در میان پرچمعیت ترین کشورهای جهان قرار داد. با این حال فشارهای تورمی و میزان ذخیره کمتر از مقدار لازم و همچنین عوامل اقتصادی دخیل دیگر امر نگه داشتن نرخ رشد به این میزان را مشکل می سازد.
رشد بخشهای غیرکشاورزی ساختار اقتصاد را تغییر داده است و اکنون اقتصاد تنها ۲۰٪ تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد. بخش خدماتی حدود ۵۳٪ تولید ناخالص داخلی کشور که تجارت عمده و خرد کشور حدود ۳۰٪ این بخش را تشکیل می دهد. اخیراً بازار بورس کراچی همراه با دیگر بازارهای در حال ایجاد دنیا اوج گرفته است. مقادیر هنگفتی از سرمایه گذاری های خارجی در صنایع متعددی به کار گرفته شده اند. با این حال سرانه بازار بورس همچنان مخابرات، نرم افزار، خودرو، نساجی، سیمان، کود، فولاد و ساخت کشتی هستند.
پاکستان کشوری است که یکی از بزرگترین صادرکنندگان توپ فوتبال در جهان محسوب می شود. ۷۵ درصد از این حجم تولید نیز، که معادل ۶۰ درصد از کل تولید توپ فوتبال در جهان هم می شود در سیالکوت پاکستان صورت می گیرد، سیالکوت روستایی کوچک در پاکستان است که ۸۵ درصد از توپ های فوتبال جهان در آن ساخته می شود و سالانه ۴۰ میلیون توپ در سال، به ارزش $ ۲۱۰٬۰۰۰٬۰۰۰ را تولید می کند. [ ۱] عمده این توپها در شهر سیالکوت تولید می شوند، شهری که گفته می شود نزدیک به ۱۰۰ سال سابقهٔ کار در صنعت تولید توپ فوتبال را دارد، در حقیقت در اواخر دههٔ ۹۰ میلادی بود که کشور پاکستان به قطب تولید ۷۵ درصد از مجموع توپهای فوتبال در جهان تبدیل شد. سیالکوت از نظر درآمد سرانه بالاترین رتبه را در میان شهرهای پاکستان دارد و بعد از کراچی سیالکوت دومین شهر پاکستان از نظر حجم درآمد ارزی به خاطر صادرات بالایش نیز محسوب می شود. در ۱۴ فوریه سال ۱۹۹۷ در آتلانتای آمریکا توافق نامه ای بین سازمان بین المللی کار، یونیسف، جمعیت نجات کودکان بریتانیا و اتاق بازرگانی و صنایع سیالکوت به امضا رسید که هدف اصلی آن مقابله با کار کودکان در مراکز تولید توپ در پاکستان بود، در مقابل فیفا نیز در سال ۱۹۹۶ اعلام کرد که همه تولیدکنندگان توپ فوتبال باید دارای آرم مخصوصی باشند که آن آرم نشان دهنده تولید توپ بدون استفاده از کودکان است. در حال حاضر نیز همچنان سازمان بین المللی کار ( IL0 ) و انجمن مستقل نظارت بر کار کودکان ( IMAC ) به صورت موردی بر وضعیت کار کودکان در مراکز تولید توپ در پاکستان نظارت می کنند و در همین حال سازمان های فعال در زمینه حقوق کارگران نیز پی درپی اعلام می کنند که اهداف از پیش تعیین شده دربارهٔ رعایت حقوق کارگران فعال در صنعت توپ سازی در کشورهای پاکستان، هند، چین و تایلند اجرا نمی شود. براساس یکی از تحقیقات از یکی از شرکت های تولیدکننده توپ در پاکستان مشخص شد که کلیه کارگران این شرکت به صورت موقت استخدام شده اند و زنان پاکستانی فعال در صنعت توپ سازی این کشور نیز با تبعیضی مضاعف روبرو بوده و به خاطر جنسیتشان کمتر از مردان حقوق می گیرند. زنان همچنین در صورت حاملگی با خطر از دست دادن شغل خود روبرو هستند و شرایط کار در مراکز دوخت و تولید توپ در پاکستان رقت انگیز توصیف شده است. قرار بود حتی در جریان برگزاری رقابت های جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقای جنوبی کمپینی در حمایت از پایان کار کودکان در مراکز توپ سازی پاکستان و افزایش حقوق کارگران فعال در این مراکز به راه بیفتد، اما کسی به حرف این کمپین گوش نکرد. براساس تحقیقاتی که انجام شده اعلام شده، هزاران کودک بین سنین پنج تا ۱۴ سال به ۱۰ تا ۱۱ ساعت کار در مراکز دوخت توپ در پاکستان مجبور شده اند. در نهایت اخیراً ( سال ۱۳۹۳هجری شمسی ) با توجه به حضور رقبایی در دوخت توپ، این موضوع صنعت توپ سازی پاکستان را مورد تهدید قرارداد و در نهایت بالاخره تعداد زیادی از کارگران یکی از واحدهای بزرگ تولید توپ در پاکستان از کار خود اخراج شدند ولی این باعث شد تا کودکان اخراج شده برای ادامهٔ کار وارد بخشهای دیگری، همچون برداشت پنبه شوند که شرایط کاری در آن ها بسیار خشن تر و بی رحم تر از قبل شد. [ ۲]
wiki: اقتصاد پاکستان