افتل. [ اَ ت َ ] ( ع ص ) آرنج برآمده و سخت یا دور از پهلوی. ( آنندراج ): مرفق افتل ؛ آرنج برآمده یا سخت یا دور از پهلو. قوم افتل ؛ ای بین الفتل. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). || آن ستور که دست وی از بدن دور بود. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). ناقه ای که در ذراع آن بیماری فتل باشد. ( از اقرب الموارد ).
