- آفتابه گرفتن ، آفتابه برداشتن ؛ بقضای حاجت شدن.
|| ظرفی فلزین که پیش و پس از طعام دست و دهان بدان شویند :
بدستش داد زرین آفتابه
کنیزی از پیَش زرکش عصابه
یکی طشتش بکف از نقره خام
بسان سایه او را گام بر گام.
جامی.
افتابه
/~AftAbe/
مترادف افتابه: ( آفتابه ) ابریق، لولهنگ، مطهره
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
- آفتابه گرفتن ، آفتابه برداشتن ؛ بقضای حاجت شدن.
|| ظرفی فلزین که پیش و پس از طعام دست و دهان بدان شویند :
بدستش داد زرین آفتابه
کنیزی از پیَش زرکش عصابه
یکی طشتش بکف از نقره خام
بسان سایه او را گام بر گام.
فرهنگ فارسی
ظرفی فلزین با لوله بلند که در آن آب گرم کنند
ظرف آب فلزی لوله داربادسته جهت شستشوی دست ورو، آفتابه لگن: آفتابه ولگن برای شستن دست ودهن
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه عمومی
آفتابه (کوثر). آفتابه یک روستا در ایران است که در دهستان سنجبد غربی واقع شده است. [ ۱] آفتابه ۱۴۳ نفر جمعیت دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: آفتابه (کوثر)
دانشنامه آزاد فارسی
آفتابه. رجوع شود به:ابریق
wikijoo: آفتابه
جدول کلمات
ارکا, لوله هنگ, ابریق , آبدستان
مترادف ها
لگن، افتابه، لگن یا طاس دستشویی
پارچ، سبو، کوزه، افتابه، پرتاب کنندهء توپ
کوزه، ابریق، ابدستان، افتابه، تنگابخوری اطاق خواب
افتابه، ابخوری بزرگ
فارسی به عربی
پیشنهاد کاربران
آفتابه وسیله ای است برای ریختن آب. نام آفتابه دگرگون شده واژهٔ آب تابه است. تابه به معنی گونه ای ظرف است ( مقایسه کنید با ماهی تابه ) . آفتابه از لحاظ شکل شبیه به کوزه است با این تفاوت که لوله ای اریبی به بدنه آن متصل است و طرز استفاده از آن هم به این شکل است که شخص روی سنگ توالت نشسته و پس از ریختن فضولات توسط مقعد داخل چاه سنگ توالت. آفتابه را با دست راست گرفته از پشت باسن آب را جاری و با دست چپ عمل شستشو مقعد خود را انجام می دهد تا فضولات دور مقعد مانده خود را بشوید.
... [مشاهده متن کامل]
آفتابه ها در گذشته بیشتر به همراه لگن برای شستن دست پیش و همچنین پس از غذا خوردن استفاده می شده و امروزه بیشتر در برخی توالت های ایرانی کاربرد دارد. آفتابه را لولهنگو ابریق نیز نامیده اند. آفتابه در سالهای گذشته بیشتر از جنس مس و در سالهای اخیر از پلاستیک ساخته می شود. در ایران گونه ای آفتابه در اندازه مختلف ( تا بزرگی یک لیتر ) هم بود که برای وضو گرفتن استفاده می شد و نامش آفتابه وضو بود.
بسیاری از آثار ارزشمند ایران که متعلق به تاریخ و تمدن ایرانی است بعد از کشف شدن در نقاط مختلف به کشورهای بیگانه برده شد و در موزه های آن ها نگهداری می شود. یکی از این اشیاء گران قیمت آفتابهٔ قدیمی است که به عنوان قدیمی ترین آفتابه های جهان با قدمت ۲٬۶۰۰ سال شناخته می شود که در لرستان کشف شد.
... [مشاهده متن کامل]
آفتابه ها در گذشته بیشتر به همراه لگن برای شستن دست پیش و همچنین پس از غذا خوردن استفاده می شده و امروزه بیشتر در برخی توالت های ایرانی کاربرد دارد. آفتابه را لولهنگو ابریق نیز نامیده اند. آفتابه در سالهای گذشته بیشتر از جنس مس و در سالهای اخیر از پلاستیک ساخته می شود. در ایران گونه ای آفتابه در اندازه مختلف ( تا بزرگی یک لیتر ) هم بود که برای وضو گرفتن استفاده می شد و نامش آفتابه وضو بود.
بسیاری از آثار ارزشمند ایران که متعلق به تاریخ و تمدن ایرانی است بعد از کشف شدن در نقاط مختلف به کشورهای بیگانه برده شد و در موزه های آن ها نگهداری می شود. یکی از این اشیاء گران قیمت آفتابهٔ قدیمی است که به عنوان قدیمی ترین آفتابه های جهان با قدمت ۲٬۶۰۰ سال شناخته می شود که در لرستان کشف شد.
ارکا, لوله هنگ, ابریق , آبدستان
آرکا
آفتابه به زبان سنگسری
بِرِق beregj
بِرِق beregj
افتابه یا ابتابه = اب یا اف تابه
تابه = تابیدن و تابیدن از تبیدن و تبیدن از تپیدن آمده که همگی اشاره به ضربه یا tab لاتین دارد و این یک واژه همند ( مشترک ) در زبان اریایی و لاتین است . پس تاب به چم ضربه است و پرتاب = ضربه قوی ( اپر یا ابر یا پُر یا فر ( فر نیا / افسر / افتاب / افسانه همگی به بالایی و والایی کاری اشاره دارند پس اپر یا ابر یا فر یا پُر یا پَر ( واژه پریدن به چم به والایی رسیدن نیز از همین آمده ) به چم والایی / بیش است => افتاب = انچه یا انکه از بالا چیزی بر ما میتاباند که همان خورشیدن خودمان است و افتابه = وسیله ای که از بالا چیزی را می تاباند ( چون لوله خروجی افتابه بالا می باشد تا اب در مواقع نیاز با کج کردن سرریز شود ) و اگر ابتابه باشد = وسیله ای برای تابانیدن ( خروج و ضربه ) آب که هر دوی آن مفهومی و در جای خود درست است.
... [مشاهده متن کامل]
واژه افریدن = اپریدن بوده یعنی به کمال رسیدن و در زمانی که میگوییم فلان چیز را پُر کن یعنی به کمال برسان
تابه = تابیدن و تابیدن از تبیدن و تبیدن از تپیدن آمده که همگی اشاره به ضربه یا tab لاتین دارد و این یک واژه همند ( مشترک ) در زبان اریایی و لاتین است . پس تاب به چم ضربه است و پرتاب = ضربه قوی ( اپر یا ابر یا پُر یا فر ( فر نیا / افسر / افتاب / افسانه همگی به بالایی و والایی کاری اشاره دارند پس اپر یا ابر یا فر یا پُر یا پَر ( واژه پریدن به چم به والایی رسیدن نیز از همین آمده ) به چم والایی / بیش است => افتاب = انچه یا انکه از بالا چیزی بر ما میتاباند که همان خورشیدن خودمان است و افتابه = وسیله ای که از بالا چیزی را می تاباند ( چون لوله خروجی افتابه بالا می باشد تا اب در مواقع نیاز با کج کردن سرریز شود ) و اگر ابتابه باشد = وسیله ای برای تابانیدن ( خروج و ضربه ) آب که هر دوی آن مفهومی و در جای خود درست است.
... [مشاهده متن کامل]
واژه افریدن = اپریدن بوده یعنی به کمال رسیدن و در زمانی که میگوییم فلان چیز را پُر کن یعنی به کمال برسان
آبتابه در ریخت آفتابه
وآفتابه در ریخت آبتابه
کار برد داشته است.
وآفتابه در ریخت آبتابه
کار برد داشته است.
به ان در مازنی اندیش یا اندیشه گویند چون لوله ان شبیه تمرکز ذهن است و از ان اب نور و دانایی تراوش میشود
لوله هنگ