آتشگاه اصفهان. آتشگاه اصفهان یا کوه آتشگاه از بناهای تاریخی شهر اصفهان و خمینی شهر ( بلوک ماربین ) و از یادگارهای ایران باستان است. این مجموعه دارای پیشینه تاریخیِ کهنی است و در زمان های گونا گونی از آن بهره برده اند. کوه آتشگاه فعلی در سده مکانی مقدس و محل دفن طهمورث پیامبر بوده که در حدود سدهٔ ششم پیش از میلاد بنا بر گفتهٔ طبری زندگی می کرده است. همچنین دارای تونل مخفی به کهندژ خمینی شهر بوده و یکی از مراکز مهم نگهداری گنجینه ها در زمان حمله اسکندر مقدونی به ایران به شمار می رفته است.
آتشگاه اصفهان در غرب اصفهان و ۸ کیلومتری مرکز شهر در خیابان آتشگاه و جنوب خمینی شهر قرار دارد. این بنا در نزدیکی رودخانه زاینده رود، بر روی کوهی قرار دارد. از بلندای این تپه، تا کیلومترها از هر چهار سوی اصلی را می توان به خوبی مشاهده کرد.
این تپه از جنس سنگ های رسوبی است. تراز پایینی آن در ارتفاع ۱۶۱۰ متر از سطح دریا ( حدود ۵۰ متر بالاتر از تراز مرکز شهر اصفهان ) و فراز آن در ارتفاع ۱۷۱۵ متری از سطح دریا واقع شده است. این تپه از نظر زمین شناسی در دوره کرتاسه تشکیل شده است.
این بنای خشتی غریب که بر فراز کوهچه ای به بلندای ۱۰۰ متر ( نسبت به دشت اطراف ) در بخش ماربین خمینی شهراصفهان جای دارد، نخستین بار از سوی اَوِستاشناس بزرگ «ویلیامز جکسن» در اوایل قرن بیستم میلادی، مورد توجه و بررسی علمی قرار گرفت.
بافتِ ساختمانیِ این مجموعه از لایه های خشتی است. میانِ دو ردیف خشت را هم یک لایه نازکِ نِی ( که از رودخانه آورده می شده ) قرار می دادند تا بر استحکامِ آن بیفزایند. پایه های بزرگ و خشتیِ بنا تقریباً از میانهٔ تپهٔ آتشگاه آغاز می شوند و در بالا به ستونهایی محکم و قابلِ اعتماد تبدیل می شدند که در گذشته اتاقهایی نیز بر رویِ آن ها قرار داشته است. در برخی جاها نیز بقایایی از راه پله هایی منظم و کنده شده در دلِ سنگ بچشم می خورد که تا بالا ادامه داشته است اما امروزه از میان رفته اند. در بالای تپه بنایی گِرد ساخته شده که می توان آن را نقطه نهاییِ معماریِ این بنا معرفی کرد. بر رویِ تپه، هیچ بنایی بلندتر از آن ساخته نشده است. این اتاق دارای هشت گوشه است و در هر گوشه یک پنجره هم رو به بیرون دارد. گفته می شود موبدانِ زرتشتی، آتشِ مقدس را در درونِ این اتاق قرار می داده اند.
این مجموعه دارای اتاق ها و ساختمان هایی در چهار جهتِ تپه بوده که تا زیرِ اتاقکِ آتشگاه ادامه می یافته اند و البته اکنون تنها سازه های بخشِ شمالی و بخشی از قسمتِ شرقی سالم مانده اند و به نظر می رسد مربوط به بازسازیِ این بنا در دورهٔ پهلوی باشند. بر رویِ برخی از خشت های بکار رفته در سازه های بخشِ شمالی می توان عددِ ۱۳۵۲ را دید که در قالبِ خشت ها تعبیه شده است.
گزارش تخلف یا اشتباه در معنیآتشگاه اصفهان در غرب اصفهان و ۸ کیلومتری مرکز شهر در خیابان آتشگاه و جنوب خمینی شهر قرار دارد. این بنا در نزدیکی رودخانه زاینده رود، بر روی کوهی قرار دارد. از بلندای این تپه، تا کیلومترها از هر چهار سوی اصلی را می توان به خوبی مشاهده کرد.
این تپه از جنس سنگ های رسوبی است. تراز پایینی آن در ارتفاع ۱۶۱۰ متر از سطح دریا ( حدود ۵۰ متر بالاتر از تراز مرکز شهر اصفهان ) و فراز آن در ارتفاع ۱۷۱۵ متری از سطح دریا واقع شده است. این تپه از نظر زمین شناسی در دوره کرتاسه تشکیل شده است.
این بنای خشتی غریب که بر فراز کوهچه ای به بلندای ۱۰۰ متر ( نسبت به دشت اطراف ) در بخش ماربین خمینی شهراصفهان جای دارد، نخستین بار از سوی اَوِستاشناس بزرگ «ویلیامز جکسن» در اوایل قرن بیستم میلادی، مورد توجه و بررسی علمی قرار گرفت.
بافتِ ساختمانیِ این مجموعه از لایه های خشتی است. میانِ دو ردیف خشت را هم یک لایه نازکِ نِی ( که از رودخانه آورده می شده ) قرار می دادند تا بر استحکامِ آن بیفزایند. پایه های بزرگ و خشتیِ بنا تقریباً از میانهٔ تپهٔ آتشگاه آغاز می شوند و در بالا به ستونهایی محکم و قابلِ اعتماد تبدیل می شدند که در گذشته اتاقهایی نیز بر رویِ آن ها قرار داشته است. در برخی جاها نیز بقایایی از راه پله هایی منظم و کنده شده در دلِ سنگ بچشم می خورد که تا بالا ادامه داشته است اما امروزه از میان رفته اند. در بالای تپه بنایی گِرد ساخته شده که می توان آن را نقطه نهاییِ معماریِ این بنا معرفی کرد. بر رویِ تپه، هیچ بنایی بلندتر از آن ساخته نشده است. این اتاق دارای هشت گوشه است و در هر گوشه یک پنجره هم رو به بیرون دارد. گفته می شود موبدانِ زرتشتی، آتشِ مقدس را در درونِ این اتاق قرار می داده اند.
این مجموعه دارای اتاق ها و ساختمان هایی در چهار جهتِ تپه بوده که تا زیرِ اتاقکِ آتشگاه ادامه می یافته اند و البته اکنون تنها سازه های بخشِ شمالی و بخشی از قسمتِ شرقی سالم مانده اند و به نظر می رسد مربوط به بازسازیِ این بنا در دورهٔ پهلوی باشند. بر رویِ برخی از خشت های بکار رفته در سازه های بخشِ شمالی می توان عددِ ۱۳۵۲ را دید که در قالبِ خشت ها تعبیه شده است.
wiki: آتشگاه اصفهان