ابوالبقاء کفوی

اَبوالْبَقاءِ کَفَّوی، ایوب بن موسی حسینی کفوی (۱۰۲۸-۱۰۹۵ق/۱۶۱۹-۱۶۸۴م)، ادیب، لغوی و فقیه حنفی بود.
وی در کفّه (تئودوسیا) واقع در جنوب شرقی شبه جزیرۀ کریمه به دنیا آمد.اطلاعات ما دربارۀ ابوالبقاء و حیات علمی او پراکنده و بسیار اندک است.او مدتی مانند پدر مفتی کفه بود و ظاهراً مدت ۳۰ سال در کفه زیست.
تصدی منصب قضا
وی چندی نیز قضای قدس شریف و دیگر نقاط را برعهده داشت. مصطفی پاشای وزیر وی را به استانبول فرا خواند و به قضای بَرْکه گماشت.ابوالبقاء مدتی هم در بغداد و فیلیپیه (پلودیف امروزی واقع در بلغارستان ) منصب قضا داشت، اما به علتی نامعلوم و شاید بر اثر حسادت اطرافیان، مغضوب سلطان محمد عثمانی واقع شد و به کفه تبعید گردید و ناگزیر در آن جا اقامت گزید، تا آن که ۱۲ سال بعد با میانجیگری سلیم گرای خان به استانبول بازگشت و مورد عنایت سلطان قرار گرفت.
وفات
گفته اند که ابوالبقاء پس از آن به سوی استینیه در ناحیۀ بسفر فرستاده شد و در همان جا درگذشت. باتوجه به وساطت سلیم گرای خان ، تاریخ وفات او در ۱۰۹۵ق درست تر از ۱۰۹۳ق و ۱۰۹۴ق به نظر می آید، زیرا سلیم در ۱۹۰۵ق برای دومین بار به قدرت رسید و علی القاعده در اوایل حکومتش وساطت او را کرده است.
آثار
...