ابان بن تغلب (جایگاه تفسیری)

اَبانِ بن تَغْلِب، ابوسعید بن رُباح بَکری جُرَیری کِنْدی رَبَعی کوفی (د ۱۴۱ق/۷۵۸م)، ادیب، قاری، فقیه، مفسّر و از محدثان بنام امامیه است.وی علم قرائت قرآن را از عاصم بن اباالنّجود، طلحه بن مُصَرّف و سلیمان اعمش فرا گرفت و یکی از سه نفری بود که توانست تمام قرآن را نزد اعمش بیاموزد.
ابو سعید بکری کوفی؛ شیخ طوسی درباره او می گوید: «ثقه و جلیل القدر است و منزلت عظیمی دارد. او از اصحاب امام سجاد (علیه السّلام)، امام باقر (علیه السّلام) و امام صادق (علیه السّلام) (علیهم السّلام) بوده و از ایشان روایت کرده است. او در نزد ایشان از جایگاه خاصی برخوردار بود».
طوسی، محمد بن حسن، فهرست شیخ طوسی، ص۱۷.    
هر گاه به مدینه می آمد، حلقه های درس دیگران به خاطر او تعطیل می شد و ساریة النبی «ساریه به معنای ستون و مقصود از آن ستونی است در مسجدالنبی که پیامبر کنار آن می نشست و به بیان احکام و معارف دینی می پرداخت.» به او واگذار می شد.
نجاشی، احمد بن علی، رجال نجاشی، ص۱۱.    
ابان به سال ۱۴۱ در زمان حیات امام صادق (علیه السّلام) درگذشت. حضرت زمانی که خبر مرگ او را شنید فرمود: «به خدا سوگند! مرگ ابان دلم را آزرد».
طوسی، محمد بن حسن، فهرست شیخ طوسی، ص۱۸.    
...