آواشناسی
[phonetics] [زبان شناسی] مطالعۀ علمی آواهای زبان
[articulatory phonetics] [زبان شناسی] شاخه ای از آواشناسی که به مطالعۀ نحوۀ تولید آواها در دستگاه گفتار انسان می پردازد
[suprasegmental phonetics] [زبان شناسی] شاخه ای از آواشناسی که در آن ویژگی های زبَرزنجیری گفتار مطالعه می شود
[auditory phonetics] [زبان شناسی] شاخه ای از آواشناسی که به مطالعۀ درک و پردازش آواها می پردازد
[acoustic phonetics] [زبان شناسی] شاخه ای از آواشناسی که به مطالعۀ خصوصیات امواج صوتی آواهای گفتار می پردازد
متـ . آواشناسی فیزیکی
[زبان شناسی] ← آواشناسی صوتی
[forensic phonetics] [زبان شناسی] شاخه ای از آواشناسی که در آن از روش های آواشناختی برای بررسی و تشخیص جُرم استفاده می شود