آمد

شهری بود در شمال بین النهرین که رود خانه دجله از کنار آن میگذشته و امروز به دیار بکر معروف است .
( مصدر ) ۱ - آمدن ایاب : رفت و آمد مقابل رفت ذهاب . ۲ - بازگشت . ۳ - اقبال روی آوردن بخت خجستگی مقابل نیامد . یا آمد کار . خجستگی یمن میمنت .

( مصدر ) مبارک بودن میمون بودن یمن داشتن .

( مصدر ) ۱ - آمد و شد رفت و آمد مراوده . ۲ - تکرار .

( مصدر ) ۱ - آمدن و رفتن . ۲ - مراوده داشتن .

( مصدر ) آمد و نیامد

( مصدر ) احتمال میمنت و شومی داشتن محتمل یمن و بد اغری بودن .

( مصدر ) آمد و شد تردد مراوده ایاب و ذهاب آمد رفت .

( مصدر ) آمد و شد تردد مراوده ایاب و ذهاب آمد رفت .

( مصدر ) آمد و نیامد

( مصدر ) احتمال میمنت و شومی داشتن محتمل یمن و بد اغری بودن .

پیش آمد بد بخت بد .

روا کردن اسعاف .

( مصدر ) خوبی و خوشی پیش آمدن مقابل بد آمد .
خوبی و خوشی پیش آمدن . مقابل بد آمد .

نافع تر انفع سودمندتر به آمد.

(مَ) (مص مر.) ۱ - آمدن ، رفت و آمد. ۲ - بازگشت . ۳ - بخت ، سازگاری بخت .

( ~. تَ) (مص ل .) فرخنده بودن ، خوش قدم بودن .

( ~. شُ) (مص مر.) ۱ - آمد و شد، رفت و آمد. ۲ - تکرار.

(مَ مَ) (مص مر.) آمد و نیامد، فرخنده بودن و نبودن .

( ~ُ رَ) (مص مر.) مراوده ، ایاب و ذهاب ، تردد.

( ~.) (ص .) خجستگی ، فرخنده .

(پَ مَ) (اِ.) ۱ - عارضه . ۲ - حادثه .

(مَ) (اِمر.) حادثه ، روی داد.

( ~. مَ)(مص مر. اِمر.) = خوشامد: س خنی مبنی بر تبریک و تهنیت و تعارف .

۱. اقبال، میمنت، فرخندگی.
۲. (اسم) [مجاز] حاصل.
۳. (بن ماضیِ آمدن) = آمدن
۴. آمده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): پیامد، پیشامد، سرآمد، درآمد.
۵. آمدن (در ترکیب با کلمۀ دیگر): خوشامد.
* آمدورفت:
۱. آمدن و رفتن، ایاب وذهاب.
۲. مراوده، دیدوبازدید.
* آمدوشد: = * آمدورفت

او خواهد آمد، اثر علی اکبر مهدی پور، ارائه مباحثی است در خصوص تولد امام زمان(ع)، ظهور و نقش وی در جهان هستی که به زبان فارسی و در سال 1418ق تدوین شده است.
شنیدن تعبیر «هسته مرکزی جهان آفرینش» در مورد امام زمان(عج) و تفکرات مؤلف در پی پیدا کردن ارتباط میان این تعبیر و تشبیه ایشان به خورشید نهان در پشت ابر، انگیزه تألیف این اثر شده است.
کتاب با دو مقدمه از مؤلف، در ذکر ویژگی های جهان پس از ظهور و بیان سرگذشت کتاب، آغاز شده است.
نویسنده، مطالب را در چهار بخش کلی ارائه و با بهره گیری از کتاب های تاریخی و روایی، نخست شخصیت و سرگذشت حضرت نرجس، مادر امام زمان(ع) و تولد امام از وی، شاهدان بر این تولد و اعتراف جمعی از علمای اهل سنت، مثل بیهقی، ابن خلکان، ابن حجر و ابن صباغ بر تولد امام در نیمه شعبان 225ق را تبیین نموده است.
سپس، متونی را که در کتاب های روایی شیعه و عامه بر ضرورت شناخت امام زمان تأکید دارند، نقل و بشارت های ادیان و مذاهب مختلف جهان را اعم از وثنیت، کلیمیت، مسیحیت، مجوسیت، زرتشتی و اسلام به آمدن مصلح آخرالزمان و برپاکننده حکومت عدل جهانی متذکر شده است.

مختصات: ۳۷°۵۸′۵۵″ شمالی ۴۰°۱۲′۳۸″ شرقی / ۳۷٫۹۸۱۹۴°شمالی ۴۰٫۲۱۰۵۶°شرقی / 37.98194; 40.21056
آمِد یا اَمیدا (به یونانی: Ἄμιδα) نام شهری باستانی که در حال حاضر در کشور ترکیه و استان دیاربکر قرار دارد. تاریخ نگاران رومی همچو امیانوس مارسلینوس و پروکوپیوس از آن به عنوان بخشی از بین النهرین نام بردند اما در واقع قسمتی از ارمنستان بزرگ است.
آمد بعداً به دیار بکر و اکنون به نام استان «ایل» تغییر نام داده است. البته قلمرو و مختصات جغرافیایی و مدنی آن هم تحولاتی داشته است. این منطقه در شمال بین النهرین و در کشور ترکیه کنونی واقع است. در دوره عثمانیان، نام دیار بکر بر این منطقه تصویب شد و قبل آن، به آمد شهرت داشت. آمد از شهرهای مشهور و مهم در دوره عباسیان، سلجوقیان، تیموریان بود. اما آمد در دوره صفویه در قلمرو ایران قرار داشت. البته عثمانیها در جنگ چالدران، آمد را از ایران جدا کرده و به نام دیار بکر، جزء پنجمین ایالت خود تثبیت کردند.
امیدا، لغت نامه دهخدا

«۲ نیمه شب بود که شوهرم به خانه آمد» (انگلیسی: Two A.M. ; or, the Husband's Return) یک فیلم بریتانیایی صامت است که در سال ۱۸۹۶ منتشر شد. این فیلم دربارهٔ مرد مستی است که ساعت ۲ نصف شب به خانه بازمی گردد و قصد آزار همسرش را دارد.
اوت ۱۸۹۶ (۱۸۹۶-08)

آن مرد آمد فیلمی به کارگردانی حمید بهمنی و نویسندگی شادمهر راستین ساختهٔ سال ۱۳۸۶ است.
کوروش تهامی
آتنه فقیه نصیری
علی دهکردی
قربان نجفی
عبدالرضا زهره کرمانی
کاوه سماک باشی
ناصر فخری
امیر زمستانی
محمدرضا ایزدی یکتا
شقایق ناظری
ملیکا ناظری
جمشید هاشم پور
یک جانباز شیمیایی سالها پس از جنگ، جواب سؤال خود را که چرا در یک عملیات همه دوستانش بجز او شهید شده اند، از دختر جوانش می شنود.

رجوع شود به:دیاربکر

مراوده

تردد

تعارف

رفت

هنر

خیرمقدم

مشا

صله رحم

تردد

افتاد

امد ، گذشته فعل امدن

إبتأَسَ ، أحْجَمَ

إَحْرَزَ قَصَبَ السَّبْق

استشاط غضباً

استعاد وعيه

أخَذَتْهُ الشّفَقَة

أحرَزَ الإنْتصارَ

استسلم