آشپزی مستعمرات سیزده گانه شامل انواع غذاها،
عادت های غذایی و سبک های آشپزی
مستعمرات پادشاهی متحده در آمریکای شمالی پیش از تأسیس
ایالات متحده آمریکا در دهه
۱۷۷۰ (میلادی) و
۱۷۸۰ (میلادی) میلادی می باشد. این سبک آشپزی انشعابی از آشپزی می باشد که در سرزمین های مادر ایالات متحده آمریکا یعنی
جزایر بریتانیا به ویژه سرزمین
انگلند مرسوم بوده است. در جریان تجارت محصولات کشاورزی بین
پادشاهی متحده بریتانیا با
جهان نو، محصولات زراعی متعددی وارد این سرزمین ها گردید. سبک غذایی مستعمرات سیزده گانه با حیوانات بومی آمریکا نظیر بوفالو و گوزن نیز عجین شده بود.با محدود شدن و نادر شدن غذاهای شکاری در مستعمرات سیزده گانه، مصرف گوشت گاو، بره و گوسفند افزایش پیدا کرد.
در مستعمرات سیزده گانه، میوه
رازک در تهیه
آبجو به عنوان یک ماده اصلی استفاده می شد.
پس از تصویب قانون چای در سال ۱۷۷۳، قهوه نوشیدنی جایگزین در آمریکا شد.
آمریکا با توسعه کشت
ذرت، کشور پیشرو در زمینه تولید
ویسکی گردید.
لوبیا به عنوان یک محصول بومی در آمریکا جزء جدانشدنی رژیم غذایی آمریکایی ها شده بود.
گوسفند از احشام در دسترس آمریکایی بود.
گوزن از گوشت های شکاری پرطرفدار در آمریکا در زمان استعمار بریتانیا محسوب می شد.
کتاب آشپزی کمپلیت هاوس وایف در مستعمرات سیزده گانه با دفعات زیاد چاپ گردید.
یکی از نشان های
فرهنگ آمریکایی شیرینی
پای سیب است، اصالت این شیرینی به آشپزی نژاد انگل های بریتانیا بر می گردد.
با محدود شدن و نادر شدن غذاهای شکاری در مستعمرات سیزده گانه، مصرف گوشت گاو، بره و گوسفند افزایش پیدا کرد.
در مستعمرات سیزده گانه، میوه رازک در تهیه آبجو به عنوان یک ماده اصلی استفاده می شد.
پس از تصویب قانون چای در سال ۱۷۷۳، قهوه نوشیدنی جایگزین در آمریکا شد.