اسمان دره

/~AsemAndarre/

لغت نامه دهخدا

( آسمان دره ) آسمان دره. [ س ْ / س ِ دَ رَ / رِ / دَرْ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) کاهکشان. کهکشان. مجرّه. اُم ُالسماء. راه مکه.راه حاجیان. شرج. شرج السماء. ( السامی ) :
بکوچه ای که رَوی با کف گهرافشان
چو آسمان دره سازی ز بس گهرباری.
منجیک ( از جهانگیری ).
سمند از آسمان داده نشانش
بسان آسمان درّه کمانش.
ثنائی.

فرهنگ فارسی

( آسمان دره ) ( اسم ) کاهکشان کهکشان مجره
کهکشان

فرهنگ معین

( آسمان دره ) ( ~. دَ رُِ ) (اِمر. ) کاهکشان ، کهکشان .

فرهنگ عمید

( آسمان دره ) کهکشان: به کوچه ای که روی با کف گهرافشان / چو آسمان دره سازی ز بس گهر باری (منجیک: شاعران بی دیوان: ۲۴۹ ).

جدول کلمات

آسمان دره
کهکشان, مجره

پیشنهاد کاربران