آسان

در زبان ترکی استانبولی می شود: کولای

easier
این درسته

آسان:
همی گفت: کاین را چه درمان کنم؟
نشاید که این بر دل آسان کنم
آسان به همین ریخت، در پهلوی، به کار می رفته است. دار مستتر این واژه را بر آمده از اوستایی aspēn دانسته است. ؛ اما دیدگاه او را درست و روا نشمرده اند( اساس اشتقاق فارسی)
دکتر کزازی در مورد این واژه می نویسد:《 شاید بتوان ستاک واژه را سان دانست و آن را با سای سنجید که در آسودن کار برد دارد . به سخنی دیگر، بُن ِ اکنون از آسودن آسای است که از " آ " ( پیشاوند ) به اضافه سان ساخته شده است؛ " آسان" را نیز به همان سان ساخته شده از " آ"( پیشاوند) به اضافه سان می توان دانست . همین ریخت را در واژه ی " اَفسان " یا "فَسان" می توانیم یافت : پاره ی نخستین در این واژه "اف" یا "ف" است ؛این پیشاوند را در واژه های مثل: افسار ، افکار ، فگار نیز باز می توانیم یافت. افسان یا فسان سنگی بوده است که جنگ ابزارها را با آن تیز و برّان می گردانیده اند ؛ چون بایسته ی این کار سودن ِ جنگ ابزار بدین سنگ بوده است ، ستاک واژه را می توان سان دانست و آن را با سای که بن اکنون از سودن است سنجید.》
دکتر کزازی در ادامه می نویسد : 《آنچه این انگاره را در ریشه شناسی " آسان " نیرو می تواند داد ، آمیغ "تن آسان" است که در کار برد و معنی با " تن آسای" یکی است.》
نامه ی باستان ،ج ۳ ، داستان سیاوش ، دکتر کزازی ۱۳۸۴،ص ۲۵۸.》
برای کسب اطلاعات بیشتر کتاب نامه باستان جلد ۳ مراجعه شود.

آسان کردن چیزی بر دل : کنایه است از ناچیز و بی اهمیت شمردن آن ، نا دیده گرفتن آن ، بی توجه بودن نسبت به آن
همی گفت: کاین را چه درمان کنم؟
نشاید که این بر دل آسان کنم
یعنی : نمی توانم نسبت به آن بی تفاوت باشم
نامه ی باستان ،ج ۳ ، داستان سیاوش ، دکتر کزازی ۱۳۸۴،ص ۲۵۹.》

آسان بودن : راحت و ایمن بودن
امشب از چشم بد هراسان باش
همه شبهای دیگر آسان باش
(هفت پیکر نظامی، تصحیح دکتر ثروتیان، ۱۳۸۷ ، ص 557)

ساده، سهل، میسر، بی رنج، راحت

راحت یا ساده یا بی رنج