گون

قاراگون: خورشیدش سیاه شده
تیره گون ؛ تیره رنگ. سیاه :
شب تیره گون خود بتر زین کند
به زیر سر از اشک بالین کند.
فردوسی.
در نقش رنگ ادامه داده :
آذرگون ؛ سرخ یا زرد چون آتش.
عاج گون
غالیه گون ؛ مانند غالیه در رنگ و گونه.
کهرباگون ؛ به رنگ کهربا.
لعل گون ؛ مانند لعل. مجازاً سرخ رنگ.
می گون ؛ مانند می. مجازاً شفاف و روشن
نارگون ؛ نارگونه. مانند نار. مجازاً به رنگ نار، سرخ
نیل گون ؛ مانند نیل. به رنگ نیل
- زبرجدگون ؛ مانند زبرجد. مجازاً سبزرنگ. سبزفام.
- زرگون ؛ چون زر. مانند زر. به رنگ زر. مجازاً زرد.
- زمردگون ؛ مانند زمرد مجازاً سبزرنگ و سبزگون. سبزفام. رجوع به زمردگون شود.
- زنگارگون ؛ مانند زنگار. مجازاً سبزرنگ. به رنگ زنگار. سبزفام :
تاک رز بینی شده دینارگون
پرنیان سبز او زنگارگون.
رودکی.
سرمه گون ؛چون سرمه. به رنگ سرمه. مجازاً نیلگون. کبود :
چه بینی در این طارم سرمه گون
که می آید از میل او سیل خون.
نظامی.
ترا جان در این گنبد آبگون
شفافیت
و در نهایت به تشبیه می رسد.
چو بیمارگون شد ز غم چشم نرگس
مر او را همی لاله تیمار دارد.
ناصرخسرو.
؛ چون هما. مانند هما.
- || مجازاً چیزی دور از دسترس چون عنقا.
و خورشید اینجا رنگ سیه می گیرد . .
در تورکی هم همین روال موجود است .
اوزگون دوزگون سوزگون
دارگین داغون
در زبان کوردی میشه الت مرد
در گویش بختیاری به معنای فاحشه هم هست