سلحشور، پهلوان از جان گذشته، گلادیاتور
مترادف ها
پیشنهاد کاربران
گلادیاتور ( به انگلیسی: Gladiator ) که به آن «مرد شمشیر» یا «شمشیر زن» ( به انگلیسی: Swordsman ) نیز گفته می شود، از واژه گلادیوس ( به انگلیسی: Gladius ) به معنای «شمشیر» گرفته شده است. یک گلادیاتور، در جمهوری روم و امپراتوری روم، به مبارز مسلحی گفته می شد که به مبارزات و برخوردهای خشونت آمیز با دیگر گلادیاتورها، حیوانات وحشی و همین طور با جنایتکاران محکوم به مرگ می پرداخت. برخی از گلادیاتورهایی که برای شرکت در نبردهای گلادیاتوری داوطلب می شدند، نه فقط حقوق فردی و اجتماعی خویش، بلکه حتی زندگی خود را با ظاهر شدن در صحنهٔ این نبردها در معرض خطر قرار می دادند.
... [مشاهده متن کامل]
بیشتر گلادیاتورها، اسیران یا برده هایی بودند که رومی ها از کشورهایی که با آنها می جنگیدند می آوردند. بنابراین، آن ها خوار و خفیف شمرده می شدند. آن ها تحت شرایطی دشوار آموزش می دیدند و از نظر اجتماعی به حاشیه رانده شده، و تحت تبعیض نژادی قرار می گرفتند و محکوم به مرگ بودند. با این وجود، صرف نظر از خاستگاه شکل گیری این شیوه، گلادیاتورها به مخاطبان خویش، نمونه ای از اخلاق رزمی در رم باستان را ارائه می کردند، و نه فقط در زمان انجام نبرد گلادیاتوری، بلکه در حال مرگ نیز مورد ستایش و تحسین مردم قرار داشتند و برایشان الهام بخش بودند. در واقع آن ها در فراز و فرود جشن و پایکوبی های برقرار شده در روم باستان همواره حضور داشتند و ارزش آن ها همانند هنرمندانی بود که هنر خویش را در اشیاء گران بها متجلی می ساختند و با وجود رفتار بد و وحشیانه ای که با آنان صورت می گرفت، در سراسر قلمرو روم، از آنان تجلیل و پاسداشت به عمل می آمد.
کتاب های تاریخی به ندرت با هم در مورد خاستگاه گلادیاتورها هم عقیده اند. شواهد حاکی از آن است که این شیوه در مراسم مربوط به تشییع جنازه و عزاداری افراد رایج بوده و در طول جنگ های پونی، یعنی از سده ۳ ( پیش از میلاد ) و پس از آن، به سرعت در حال اجرا بوده است. رسمی که رفته رفته به شکل یکی از ویژگی اساسی در سیاست و زندگی اجتماعی مردمان روم درآمده است. محبوبیت این شیوه، در نهایت کار آن را بدانجا کشانیده که استفادهٔ از آن، به اندازه افراطی و با ولخرجی و هزینه بیشتر صورت می پذیرفت و حتی شکل نوعی بازی و تفریح و سرگرمی به نام بازی گلادیاتوریال ( به انگلیسی: Gladiatorial ) به خود گرفته بود. این بازی اوج رواج خود را در فاصله میان سده های ۱ تا ۲ پیش از میلاد داشت، و نه تنها در اوضاع عادی، بلکه در طول بحران های اجتماعی و اقتصادی دولت روم، این رواج رو به کاهش نرفت. حتی پس از این که مسیحیت در سده ۴ ( میلادی ) به عنوان دین رسمی در روم مورد پذیرش قرار گرفت، این رسم منسوخ نشد و امپراتوران مسیحی همچنان حامی تفریحات اینچنینی بودند. بدین ترتیب این رسم، دست کم تا اواخر سده ۵ ( میلادی ) ، رواج داشته است. این، تاریخی است که آخرین بازی گلادیاتوری شناخته شده در تاریخ، انجام شده است.
... [مشاهده متن کامل]
بیشتر گلادیاتورها، اسیران یا برده هایی بودند که رومی ها از کشورهایی که با آنها می جنگیدند می آوردند. بنابراین، آن ها خوار و خفیف شمرده می شدند. آن ها تحت شرایطی دشوار آموزش می دیدند و از نظر اجتماعی به حاشیه رانده شده، و تحت تبعیض نژادی قرار می گرفتند و محکوم به مرگ بودند. با این وجود، صرف نظر از خاستگاه شکل گیری این شیوه، گلادیاتورها به مخاطبان خویش، نمونه ای از اخلاق رزمی در رم باستان را ارائه می کردند، و نه فقط در زمان انجام نبرد گلادیاتوری، بلکه در حال مرگ نیز مورد ستایش و تحسین مردم قرار داشتند و برایشان الهام بخش بودند. در واقع آن ها در فراز و فرود جشن و پایکوبی های برقرار شده در روم باستان همواره حضور داشتند و ارزش آن ها همانند هنرمندانی بود که هنر خویش را در اشیاء گران بها متجلی می ساختند و با وجود رفتار بد و وحشیانه ای که با آنان صورت می گرفت، در سراسر قلمرو روم، از آنان تجلیل و پاسداشت به عمل می آمد.
کتاب های تاریخی به ندرت با هم در مورد خاستگاه گلادیاتورها هم عقیده اند. شواهد حاکی از آن است که این شیوه در مراسم مربوط به تشییع جنازه و عزاداری افراد رایج بوده و در طول جنگ های پونی، یعنی از سده ۳ ( پیش از میلاد ) و پس از آن، به سرعت در حال اجرا بوده است. رسمی که رفته رفته به شکل یکی از ویژگی اساسی در سیاست و زندگی اجتماعی مردمان روم درآمده است. محبوبیت این شیوه، در نهایت کار آن را بدانجا کشانیده که استفادهٔ از آن، به اندازه افراطی و با ولخرجی و هزینه بیشتر صورت می پذیرفت و حتی شکل نوعی بازی و تفریح و سرگرمی به نام بازی گلادیاتوریال ( به انگلیسی: Gladiatorial ) به خود گرفته بود. این بازی اوج رواج خود را در فاصله میان سده های ۱ تا ۲ پیش از میلاد داشت، و نه تنها در اوضاع عادی، بلکه در طول بحران های اجتماعی و اقتصادی دولت روم، این رواج رو به کاهش نرفت. حتی پس از این که مسیحیت در سده ۴ ( میلادی ) به عنوان دین رسمی در روم مورد پذیرش قرار گرفت، این رسم منسوخ نشد و امپراتوران مسیحی همچنان حامی تفریحات اینچنینی بودند. بدین ترتیب این رسم، دست کم تا اواخر سده ۵ ( میلادی ) ، رواج داشته است. این، تاریخی است که آخرین بازی گلادیاتوری شناخته شده در تاریخ، انجام شده است.
جنگجوی اسکل
مرده شور اون قانونارو ببره که هنوزم جوردیگه ای هست
شمشیر باز
جنگجوی شکست ناپذیر
جنگجو، ایستاده در برابر ظلم، تسلیم ناشدنی
اراده زشتی که بردگان و اسیران را تا سرحد مرگ به هم در می انداخت و مردم روم لذت میبردند و اکنون در مقیاس جهانی نیز با ممالک فقیر و در حال توسعه چنین میکنند
اراده که سازد یکی شاه روم
اسیران در آرد به هم همچو موم
... [مشاهده متن کامل]
گلادی برزمد درون قفس
برادر بگیرد ز خویشش نفس
چو اینسان بیاید هماورد شوم
بزرگی بگیرد فر و کر روم
اراده که سازد یکی شاه روم
اسیران در آرد به هم همچو موم
... [مشاهده متن کامل]
گلادی برزمد درون قفس
برادر بگیرد ز خویشش نفس
چو اینسان بیاید هماورد شوم
بزرگی بگیرد فر و کر روم
جنگجویی که هیچوقت تسلیم نمیشه و هیچوقت شمشیرشو زمین نمیندازه
جنگجو
مبارزی بی همتا