گشاد

- - -
1. ریشهٔ واژهٔ �گشاد� در فارسی
واژهٔ گشاد در فارسی میانه و باستان کاملاً مستند است:
فارسی میانه ( پهلوی ) : gušād / gušāt به معنی باز، گشوده، آزاد
( منبع: MacKenzie, A Concise Pahlavi Dictionary, ص 37 )
اوستایی: از ریشه ی فعل šad - به معنی گشودن، باز کردن ( با پیشوند gu - )
( منبع: Bartholomae, Altiranisches W�rterbuch, بند 488 )
سانسکریت: vi - śad / vi - śṛ ( विशद् ) به معنی باز کردن، گشادن ( منبع: Monier - Williams Sanskrit Dictionary, بند vi - śad )
📌 بنابراین �گشاد� یک واژهٔ کهن ایرانی است و هیچ پیوند ریشه شناختی با ترکی ندارد.
مسیر تحول آن به شکل ساده:
اوستایی: gu - šad → پهلوی: gušād → فارسی: گشاد
- - -
2. واژهٔ �گنیش� و �گوشات� در ترکی
در ترکی آذربایجانی و ترکی عثمانی، واژه های هم معنی با �گشاد� عبارت اند از:
geniş ( گنیش ) = پهن، عریض
a�ıq = باز، گشوده
a�maq = باز کردن
گوشات ( goşat / qoşat ) در ترکی معاصر رایج نیست و در متون قدیمی هم معنای �باز کردن� ندارد. این احتمالاً برداشت اشتباه یا شکل تحریف شده ای از a�at یا a�ıq یا حتی وام گیری از فارسی است.
- - -
3. ادعای �گنیش گوشات = تکرار معنایی�
این ادعا از نظر زبان شناسی اشتباه است چون:
1. در ترکی وقتی صفت و فعل با هم می آیند ( مثلاً geniş a�maq ) ، صفت صرفاً شدت و کیفیت عمل را مشخص می کند، نه این که ریشهٔ آن یکی باشد.
مثل فارسی: �باز گشودن� — اینجا �باز� و �گشودن� دو واژهٔ متفاوت اند ولی معنا را تقویت می کنند.
2. �گنیش� در ترکی هیچ ریشهٔ مشترکی با �گوشات� ( فارسی ) ندارد، بنابراین نمی توان گفت �تکرار� است.
3. در متون قدیمی ترکی، ترکیب هایی مثل geniş a�mak یا geniş yayılmak دیده می شود ولی �گنیش گوشات� در منابع معتبر زبان ترکی جایی ثبت نشده است.
( منابع: Redhouse Turkish - English Dictionary, Clauson, An Etymological Dictionary of Pre - Thirteenth - Century Turkish )
- - -
4. چرا این نوع ادعا جعلی است؟
روش جعلیات: آوردن دو واژهٔ مشابه از دو زبان و وانمود کردن به این که یکی ریشهٔ دیگری است، بدون توجه به مسیر تحول واجی و تاریخ مستند.
مشکل اصلی: �گشاد� یک واژهٔ باستانی ایرانی است که هزار سال پیش از ورود زبان ترکی به ایران در متون موجود بوده است.
اگر ترکیب �گنیش گوشات� هم جایی استفاده شده باشد، احتمالاً وام گیری گوشات از فارسی است، نه برعکس.

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹
در جواب به کسانی که فقط خودش رو گول می زنند و حرف های بدون سند و مدرک می زدند با این حرف خودتان خار و بی ارزش می کنید بس کنید هر کسی به من و خانواده من توهین حرمزاده بی ناموس بی رگ و ریشه سیم کش و جاکش و خودش و جد آبادش هست اگر توهین کند
جواب شما ها
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
▪️انسان کور را می توان درمان کرد اما نادان متعصب را هرگز. . . !
تعصب کور کورانه انسان بینا را کودن می کند. تعصب یک امر اشتباه است، حال فرقی نمی کند که این تعصب نسبت به دین، مذهب، نژاد، قوم، رنگ و حتی فردی باشد. تعصب، تعصب نام دارد. انسان متعصب برای مخفی کردن ضعف اجتماعی خود همواره در حال فرافکنی، تهمت، افترا، دروغ پردازی و جعل سازی نسبت به منتقدان خویش است.
غافل از اینکه برجسته ترین راه شناخت یک انسان بزرگ، اعتراف شجاعانه او به اشتباهات گذشته ی خویش است. از تعصب بپرهیزیم؛ تعصب، بیجا و بجا ندارد. تعصب، تعصب است. هر کس به وسعت تفکرش آزاد است. . . !
✍کریستوفر هیچنز