گستره

زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

گسترهء تاریخی. تاریخ . تاریخی.
گسترهء زمین.
گسترهء زمینی. زمینشی.
گسترهء آسمان.
گسترهء آسمانی. آسمانشی.
گسترهء هست.
گسترهء هستی. هستشی.
گسترهء چیست.
گسترهء چیستی. چیستشی.
گسترهء بود.
گسترهء بودی. بودشی.
گسترهء کیهان. کیهانی. کیهانشی.
گسترهء جهان. جهانی. جهانشی.
گسترهء خدا. خدایی. خدایشی.
گسترهء مردم. مردمی. مردمشی؛
انسان. انسانی. انسانشی.
بشر. بشری. بشرشی.
گسترهء من. منش. منشی. . تو. او . ما. شما. ایشان. آن. آنها.
او. اویش. اویشی.
ایشان. ایشانش. ایشانشی؛
و . . . . . . . .