گرسنگی

گرسنگی اولین فیلم بلند استیو مک کوئین است. همچنین اولین همکاری او با مایکل فاسبندر است که در دو فیلم دیگرش شرم و دوازده سال بردگی هم ادامه پیدا کرد. در نوشتن فیلم نامه اندا والش، نمایشنامه نویس ایرلندی با مک کوئین همکاری کرد. گرسنگی را یکی از تجلیل شده ترین فیلم های سال و حتی دهه نام برده اند.
افسر زندان، ریموند لوهان آماده می شود که به خانه اش برود. او مشت های خونی اش را تمیز می کند. ماشین اش را برای وجود بمب کنترل می کند، یونیفرمش را می پوشد و بدون توجه به همکارانش زندان را ترک می کند.
دیوید گیلن یک زندانی جدید وارد زندان می شود. او عضو ارتش جمهوری خواه ایرلند است و در زمرهٔ زندانیان معاند طبقه بندی شده است و از پوشیدن یونیفرم زندان سرباز می زند. او تنها با یک پتو و برهنه به سلولش فرستاده می شود. هم بند او جری، دیوارهای سلول را با مدفوع خودش پوشانده است. این دو رفته رفته بیشتر با هم آشنا می شوند. دوست دختر جری یک رادیو را با پنهان کردن آن در واژنش به داخل سلول می فرستد.
افسران زندان دست به اقدامات خشونت آمیز علیه زندانیانی می زنند که پیرو «اعتراضات با عدم شستشوی بدن»، موی سر و ریش شان بلند شده است. زندانیان مقاومت می کنند و بابی سندز به صورت لوهان تف می اندازد و لوهان به صورتش مشت می زند. دوباره نوک بندهای انگشتش خون ریزی می کنند. او موهای سندز را کوتاه می کند و سپس افسران او را به داخل وانی می اندازند و او را تمیز می کنند. لوهان در فضای باز سیگار می کشد. با مشت های خونین.
بعدتر، زندانیان به بیرون از سلول ها آورده می شوند تا به آن ها لباس های مستعمل غیرنظامی داده شود. در مقابل این عمل هم اعتراضات صورت می گیرد. زندانیان به تقلید از سندز، لباس ها را پاره می کنند. گروه های جدیدی از افسران زندان به وسیلهٔ کامیون به زندان آورده می شوند. آنها، با باتوم به سپرهای محافظ خود می کوبند و فریاد می زنند تا زندانیان را بترسانند. زندانیان به وسیلهٔ صفی از افسران محافظ کتک می خورند. هر زندانی با حداقل ده افسر باتوم به دست روبه رو می شود. لوهان و همکارانش سپس مقعد و دهان زندانیان را جستجو می کنند. یکی از زندانیان به صورت یکی از افسران می کوبد. دیگر افسران به شدت او را کتک می زنند. یکی از افسرها درحالی دیده می شود که وقتی دیگر همکارانش مشغول کتک زدن زندانیان هستند پشت دیواری گریه می کند.