گردنه

گُردنه، با ضمه روی گ، گردینه، سته، دسته صدتایی گرز ( شاخه درخت خرما ) نخل، که کنار هم پیچیدند و با آن در برای آغل و خس ( کله در گویش دشتی ) را با آن می رساند. نوعی در با شاخه درخت نخل درست میکردند در منطقه دشتی

مسیر بین دو تپه را گردنه گویند.

گَردَنه : کنایه از محل نا امن و خطرناک، " سر گردنه "

گردنه: ناحیه ای از خط الرأس کوه است که کمترین ارتفاع را نسبت به دو قله دو طرف آن دارد.
برای گذشتن از یک سمت رشته کوه به طرف دیگر معمولاً باید از گردنه ای گذشت. معمولاً جاده های کوهستانی از این مکان عبور می کنند. به عبارت دیگر پایین ترین نقطه تماس میان خط الرأس های دو کوه را گردنه می خوانند. در دو سوی گردنه عموماً دو دره از هر دو سوی کوه سرازیر می شوند که به موجب آن, گردنه شکلی مانند زین اسب پیدا می کند. در عملیات رزمی کنترل گردنه مهم است.
... [مشاهده متن کامل]

عقبه