گراز

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

بدن گراز بسیار متراکم است، سر بزرگ و پاها نسبتاً کوتاه است. خز او از موهای زبر و ضخیم و بلندی است که در پشت سر و گردن تا شانه و تا وسط بدن بلندتر است. رنگ آن از خاکستری تیره تا سیاه و قهوه ای متغیر است. اما در نواحی مختلف تنوع رنگی زیادی مشاهده می شود به طوری که گرازهای مایل به سفید در آسیای میانه دیده شده اند. گرازها در بچگی روشن تر همراه با خطوط قهوه ای هستند اما با بالا رفتن سن این خط ها کمرنگ تر شده و در بزرگسالی خاکستری یا قهوه ای تیره می شوند.
گرازهای نر بزرگسال از ۱۰۰ تا ۱۵۰ سانتی متر طول دارند و ارتفاعشان از شانه تا زمین به ۹۰ سانتیمتر می رسد. میانگین وزنشان بین ۷۰ تا ۱۰۰ کیلوگرم می باشد. با وجود این، تفاوت وزن در میان گرازها زیاد است گزارش هایی از شکار گراز به وزن ۱۵۰ کیلوگرم و حتی گزارشی از یک نمونه فرانسوی در سال ۱۹۹۹ به وزن ۲۳۰ کیلوگرم نیز شده است. گرازهای کوه های کارپات به وزن ۲۰۰ کیلوگرم ثبت شده اند و این در حالی است که گرازهای روسی و رومانیایی می توانند به وزن ۳۰۰ کیلوگرم نیز برسند.
دندان های آن ها می تواند برای دفاع و جنگیدن و حفر زمین به کار آید. عاج های یک نر بزرگسال حدوداً ۲۰ سانتیمتر می شود که به ندرت بیش از ۱۰ سانتیمتر آن بیرون از دهان می آید. اما در مواردی استثنایی طول عاج به ۳۰ سانتیمتر نیز رسیده است که در بیرون از دهان به شکل خمیده و به طرف بالا آمده است. در جنس ماده دندان ها کوتاهتر است و به طور استثنایی در ماده های مسن به صورت خم شده درآمده اند.
حساسیت بویایی گراز ۲۰۰۰ برابر انسان است.
گرازها تقریباً هر چیزی که قابل خوردن باشد را می خورند و از نظر تنوع غذایی با انسان رقابت می کنند. آنها غذاهای گیاهی مانند ریشه، ساقه، برگ و دانه های مختلف و غلات، حبوبات، میوه جات، غذاهای حیوانی چون انواع بی مهرگان، حشرات و لارو آنها، کرم خاکی، حلزون، و مهره دارانی چون ماهی، جوندگان، قورباغه ها و مارمولک ها و لاشه حیوانات بزرگ را نیز می خورند.

رجوع شود به ( توفیقی ، حسین ، آشنایی با ادیان بزرگ ، 1398: 34 )

2 - تکواژِ " راژ ":
" راژ " با واژه یِ اوستاییِ " رَز " به چمِ " راست کردن، به خط کردن، ردیف کردن" همریشه است.
( در زیرواژه یِ " رز" یا " راز" از همین تارنما به ریشه یِ این واژه و چمهایِ آن پرداخته ام. ) نیاز به یادآوری است که "راژ" با واژه یِ " راز" که بُن کنونیِ " راختن/راشتن" است، یکی و اینهمان است که در واژگانی همچون ( افراختن/افراشتن با بُنِ کُنونیِ " افراز ( اف. راز ) " به زیبایی نمایان است.
درباره یِ " راژ" و " راز" :
به همان دلیلی که ما در زبانِ پارسیِ میانه کارواژه ای بنامِ " واختن" با بُنِ کُنونیِ " واز" داشته ایم که با واژگانِ " واژ" و " واج" همریشه هست، بهمین گونه واژه یِ " راختن" با بُنِ کُنونیِ " راز" داشته ایم که با واژگانِ " راژ" و " رَج" همریشه است.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پس ما می توانیم به جایِ " راژ"، از " راختن/راز" و به جایِ " پیشوندِ " وی"، از پیشوندِ " گُ" نیز بهره ببریم؛ پس در پیِ آن، ما کارواژه ای به نامِ " گُراختن" با بُنِ کُنونیِ " گُراز" را خواهیم داشت که سببیِ ( =Kausativ ) آن، کارواژه یِ " گُرازاندن" با بُن کنونیِ " گُرازان" خواهد بود ( بمانندِ خوردن/خوراندن ) .