گالیدن

خب چیزی بوده که باید کشیده میشده خب گالی چه بوده که باید کشیده میشده؟
گال به نگر بنده در بن و ریشه به چم ژرف و عمیق می باشد چرا که در واژه سگال آنرا فکر کردن نامیدن
در واژه چنگال = چنگ گال = چنگ عمیق و یا چنگ ال ( الوده شده به چنگ= اگر آآنرا ال بدانیم نه گال ) در واژه گاری = عمیق و سنگین؛ در واژه ای که به تتمسخر میگوینده دوگوله رو تکون بده = دوگاله = دو بخش مغز ( نشان از عمق و ژرف و فکر ) / در گار گرفتن که به گفته دوستمون بیماری بدی است و ما در زبان مازندرانی به آن گر می گوییم نشان از بیماری سخت و سنگین و ژرف دارد.
پس در همه اینها به ژرف و عمق میرسیم که در چنگال = چنگ عمیق / گالیکش = سنگینکش / سگال = س گال = ار ژرفا امده = تفکر در چال یا چاله = چیزی که عمق دارد / در چاره = راه بیرون آمدن از چاله ( عمق دار ) در قال گذاشتن نشان از زیادی کسی رو منتظر گذاشتن که نشان از عمق انتظار دارد / در قالی نشان از چیزی که عمیقا و سنگین روش کار شده / در پروردگار یا افریدگار = نشان ازچیزی که عمیقا پرورش داده و افرید و . . .
به سادگی می شود فهمید نگر از همه اینا چیز گود و عمق دار بوده چه برای فکر کردن و چه برای اجسام و . . . پس
گال / گار / قال / چال / چار / گالی / گاری / قالی / چاله / چاره = همگی به چم سنگین و ژرف می باشد که در هرجا بسته به آن به چم ( معنی ) خودش چمیده ( معنا پیدا کرد ) است.

می شود وبتدریج پسوند گار نشانه اسم فاعل ازآن مشتق شده است . واسم بیماری گال هم وجه امری گالیدن است یعنی به آن نزدیک نشو ویا بایدازآن گریخت . علت ان این است بیماری جلدی است که با تماس ونزدیک شدن منتقل می شود . وازهمین ریشه است معنی چنگال که که دراصل ازچنگ وگار بوجودآمده ووسیله تهاجم ونیزابزاری جنگی بوده که هم بمعنی چنگی که می گریزاند وهم بمعنی چنگی که بایدازآن گریخت معنی می دهد.