کیار

وُ گر جنگ جویی، منم بی کیار
بیارای و برکش صفِ کارزار!
( فردوسی (

به خان براهام شو بی کیار
نگر تا چه دارد نهاده بیار
شاهنامه

کیاریدن = تبلیدن. کاهلیدن.